صفحه اصلی اخــبار و مـطالب روز موضوعات مهم اجتماعی در صنعت مد
1399/05/16

موضوعات مهم اجتماعی در صنعت مد

Fashion's Key Social Issues

دستمزدها

بیشتر کارخانه های تولید پوشاک در آسیا واقع شده اند که به اغلب کارگران خودشان دستمزد کافی برای زندگی عادی را پرداخت نمی کنند و حتی حداقل دستمزد قانونی را هم به آنها نمی پردازند. تعاریف مختلفی برای اصطلاح دستمزد کافی جهت امرار معاش = living wage وجود دارد، اما در کل حداقل دستمزد قانونی در بسیاری از کشورهای تولید کننده پوشاک زیر آن مقداری است که برای پشتیبانی از کارگر و خانواده هایشان در یک سطح پایین اما استاندارد زندگی باید در نظر گرفته شود. مثلا براساس اعلام سازمان Living Wage Coalition در بنگلادش، حداقل دستمزد کنونی شاید زیر 40 درصد از دستمزد کافی برای امرار معاش باشد. مطابق با اعلام Clean Clothes Campaign، حداقل دستمزد در کامبوج و چین جهت پوشش دادن هزینه های اصلی زندگی بایستی حداقل دو برابر افزایش پیدا کند.
بیش از 80 درصد از کارگران صنعت پوشاک کامبوج، زنان 18 تا 35 ساله هستند. در هند، بنگلادش و بیشتر کشورهای آسیایی، زنان طیف غالب کارگران پوشاک را شامل می شوند. بسیاری از آنها تنها با تکیه بر دستمزدشان از فرزندان و خانواده هایشان حمایت می کنند. نه تنها دستمزد پایین، کارگران پوشاک را در یک زنجیره فقر نگه می دارد، بلکه آنها را وادار می کند تا ساعت های طولانی به کار بپردازند که این مسئله بر سلامتی، ایمنی و کارآیی آنها تأثیر خواهد گذاشت.

کار اجباری (بیگاری)

شاخص برده داری جهانی (The Global Slavery Index) تخمین زده است که امروزه 45/8 میلیون نفر در شرایط برده داری مدرن یا کار اجباری زندگی می کنند که بسیاری از آنها در زنجیره های تأمین برندها و خرده فروشان لباس مشغول فعالیت هستند. براساس برآورد این شاخص، 58 درصد از مردمی که مجبور به انجام کار اجباری هستند در کشورهای اصلی تولید کننده پنبه و لباس مثل چین، هند، تایلند، اندونزی، ویتنام، بنگلادش و پاکستان یافت شده اند. در اینگونه کشورها، مقررات خاصی وجود ندارد یا به صورت ضعیف اجرا می شوند. کارگران مهاجر و مردم غیر بومی در برابر کار اجباری بیشتر آسیب پذیرتر هستند.
کار اجباری یا بیگاری را به سختی می توان تشخیص داد. وعده های دروغین پرداخت یکجای حق الزحمه، زندگی راحت یا پیشرفت کاری بعد از گذشت سال ها کار سخت و بدون پرداخت حقوق منظم سبب شکل گیری برده داری نوین یا کار اجباری می شود. قانون برده داری مدرن (Modern Slavery Act) بریتانیا در سال 2015، همه شرکت هایی با گردش مالی بیش از 36 میلیون پوند که در بریتانیا فعال هستند را ملزم کرده است تا سالانه یک گزارش عمومی درباره کارهای انجام شده در طی سال جهت عدم رخ دادن برده داری و قاچاق انسان در تجارت ها و زنجیره های تأمین خودشان تهیه کنند.

ائتلاف جهانی خواستار برچسب گذاری دیجیتالی برای پوشاک است

شیوه های خرید

سفارشاتی که تأمین کنندگان برای تولید به دست می آورند، بر شرایط کاری در طول زنجیره تأمین می تواند تأثیر معنی دار و منظمی داشته باشد. تلاش برای کاهش هزینه های تولید با تقاضای قیمت های ارزان تر از سوی تأمین کنندگان می تواند بر نیروی کاری آن عرضه کننده، تأثیر منفی ایجاد نماید. عرضه کننده جهت دستیابی به هزینه های پایین تر می تواند بخشی از سفارش را به کارخانه دیگری که ممکن است استانداردهای پایین تری داشته باشد، واگذار نماید که عموما این مسئله به خریدار اطلاع داده نمی شود. تغییرات در لحظات پایانی تحویل سفارش می تواند مشکلات دیگری برای عرضه کننده به وجود آورد. کارگران در این حالت مجبور به انجام کار زیاد بدون پرداخت هزینه مناسب می شوند یا برای انجام دادن اینگونه تغییرات با تهدید مواجه می گردند. بعضی از کارگران در صورتیکه سفارش در لحظات پایانی لغو شود، شاید همه دستمزد خود را به دست نیاورند.

توسعه و تجارت بین المللی

صنعت مد مدت های زیادی است که به عنوان وسیله ای مهم برای توسعه هم در سطح محلی و هم در سطح بین المللی شناخته می شود. این صنعت به کشورها در صنعتی سازی جهت به دست آوردن رشد بیشتر، دستمزدهای بالاتر و گسترش مهارت های اصلی کمک می کند (با این حال رسیدن به این مرحله اغلب به واسطه استثمار نیروی کار از جمله برده داری در مزارع تولید پنبه ایالات متحده و شرایط کاری ضعیف در کارخانه های بریتانیا در طول انقلاب صنعتی حاصل شده است).
در سال های اخیر، تأثیرات شگرفی در بخش منسوجات و پوشاک اقتصادهای ضعیف و کشورهایی با درآمد متوسط (LMICها) نظیر چین، هند، سریلانکا، پاکستان و بنگلادش مشاهده شده است. تولید منسوجات و پوشاک، سهم عمده ای در تولید ناخالص داخلی (GDP) این کشورها داشته است. صادرات منسوج و لباس، بیش از نیمی از صادرات تولید کلی برای چندین LMIC را تشکیل داده که نیاز ارز خارجی را نیز تأمین کرده است.
هر چند که شواهدی در زمینه استثمار کارگران در بخش پوشاک و نساجی وجود دارد، اما این صنعت نسبت به دیگر مشاغل تولیدی و کشاورزی در چندین LMIC، حق الزحمه بیشتر و بهتری به کارگرانش می پردازد. اگر قوانین و مقررات صنعت نساجی و پوشاک به درستی تنظیم گردد، این صنعت پتانسیل فراهم کردن شغل های بیشتر و رهایی مردم از فقر را خواهد داشت.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *