نحوه تامین منابع پوشاک در زمان شیوع کرونا

مطلب پیشرو گزیده ای از سخنان رالف گودستون (Ralph Goodstone)، متخصص و مشاور برجسته در زمینه تامین منابع است که در مورد سرپا ماندن برندها و تامین کنندگان در مواقع نامشخص مثل بحران ویروس کرونا سخن می گوید.
بحران اخیر ویروس کرونا برای تامین کنندگان، برندها و خرده فروشان فعال در عرصه پوشاک واقعاً فاجعه بار بوده است. احساس درماندگی، استیصال و وحشت این صنف را فرا گرفته است. برندهای جهانی و خرده فروشان بالغ بر 20 میلیارد پوند سفارش را در سراسر جهان لغو کرده اند، و حداقل 3 ماه از بهترین زمان های تجاری سال 2020 در بهار و تابستان را از دست داده اند و شاید پاییز یاس آور و مبهمی نیز در انتظار آنان باشد. این شرایط در حالی برای صنعت مد رقم خورده که این صنعت در حال حاضر با کاهش فروش کالاهای لوکس، تولید بیش از حد و اسراف کارانه فست فشن (fast fashion)، و سابقه ای نامناسب در بهره برداری از منابع انسانی و جسمی دست و پنجه نرم می کند. در حال حاضر هیچگونه الگوی مشخصی برای مقابله با این بحران وجود ندارد.
ما با ایده هایی درباره اتخاذ تصمیمات درست توسط رسانه ها تحت فشار هستیم، بنابراین توصیه می کنیم که مد سریع به اسلو فشن (slow fashion) تغییر کند، پایگاه های تولیدی بریتانیا بازسازی گردد، لباس ها یا بازیافت و یا اجازه داده شوند، در برنامه ریزی ها منعطف تر عمل گردد و در استانداردها بیشتر مسائل پایداری رعایت گردد. همه این اهداف ارزنده هستند، اما در این بین کارگران کارخانجات کشورهای در حال توسعه که اولین و حیاتی ترین حلقه زنجیره تولید محسوب می شوند، نخستین کسانی هستند که شغل (با درآمد ناچیز) خود را در جوامعی که هیچگونه شبکه رفاهی اجتماعی ایمنی در آنها وجود ندارد از دست می دهند. متاسفانه عدم تعادل قدرت ظالمانه ای در دل این صنعت وجود دارد.
به نظر من، سطح موجودی انبارها بعد از خاتمه بحران ویروس کرونا به نصف مقدار آن در یک سال معمولی خواهد رسید. تقریباً تمام موجودی انبارها در فصل کاری بهار – تابستان سال 2020 مازاد خواهد بود که یا امسال با قیمت های پایین در ماه های ژوئن – ژوئیه فروخته خواهند شد و یا اینکه تا بهار 2021 در انبارها نگهداری می شوند. در عین حال، سفارشات تولید پاییز 2020 که از جولای باید تحویل داده می شدند در برخی از موارد به دلیل پیش بینی یک فصل فروش ضعیف، لغو گردیده اند.
نمی توان از برندها و خرده فروشان انتظار داشت تا کالاهایی بخرند که نمی توانند بفروشند؛ اما این اولین باری است که موجودیت زنجیره تامین جهانی که حیات آنها به آن وابسته است به چالش کشیده می شود و دچار کمبودهای اساسی می گردد.
مطمئناً در الگوی جدیدمان باید به دنبال زنجیره تامینی باشیم که در آن همه شرکا واقعاً از یکدیگر حمایت کرده و با هم ارتباط برقرار می کنند. الگویی که ثابت کرده به استثنای برخی از موارد قابل احترام، انعکاسی از فرصت طلبی و بی تفاوتی است، مناسب نخواهد بود.
اگر بتوانیم درد و رنج را با شرکایمان در زنجیره تامین تقسیم کنیم، می توانیم روابط مستحکم تری در آینده داشته باشیم که قطعاً در یک بازار تقلیل یافته از ارزش بیشتری برخوردار خواهد بود. اکنون زمان واکنش های عجولانه نیست. قطعاً در سال 2020 تعداد قابل توجهی از خرده فروش ها، برندها و تامین کنندگان ورشکست خواهند شد (احتمالاً 25% از فعالان این عرصه به چنین سرنوشتی گرفتار می شوند). ما نمی توانیم این پیامد احتمالی را معکوس کنیم، اما احتمالاً می توانیم آینده ای بهتر از این خاکستر بسازیم.
بیایید ابتدا مسئله را با این سوال شروع کنیم که «چه کارهایی باید انجام شود؟» در اینجا چند پیشنهاد برای خریداران و تامین کنندگان داریم که می توانند به صورت مشترک بر روی آنها کار کنند.
اولاً به شکلی بی رحمانه به مفروضات و اهدافی که کسب و کار شما بر پایه آنها استوار است، نگاهی بیندازید و با خود فکر کنید که آیا محصول تان آینده ای دارد؟ در اینجا می خواهم به چه چیزی برسم؟ آیا بعد از خاتمه بحران ویروس کرونا فرصت های جدیدی به وجود می آید؟
اگر ادامه کسب و کار من عاقلانه است، میزان احتمالی پیش تولید مورد نیاز چقدر است و چه زمانی باید در دسترس باشد؟ باید آنها را با همکاری چه کسی تامین کنم؟ آیا تصور اینکه به سمت دنیایی با حجمی کمتر از لباس های با کیفیت و پایدارتر حرکت می کنیم، درست است؟ چه کسانی می توانند خود را با این تغییرات وفق بدهند، و می توانم به کدامیک از آنها اعتماد کرده و همکاری نمایم؟
ثانیا مسائل اخلاقی و پایداری تا چه اندازه برای آینده من مهم هستند؟ آیا می توانم بهترین جنبه های حرکت پایدار، مثل همکاری قبل از رقابت را تکرار کنم؟ آیا زنجیره تامین من متناسب با اهدافم هست؟ آیا این زنجیره تامین آنقدر مقاوم و پایدار است که بتواند طیف وسیعی از سناریوهای ممکن را با انعطاف پذیری به تحقق برساند و به لباس، پارچه، نخ، تزئینات، تدارکات و ماشین آلات لازم به منظور دستیابی به این اهداف دسترسی دارد؟
ثالثا می خواهم به طور مشخص تامین کنندگان را خطاب قرار دهم. ذهنیت شما باید تغییر کند. چقدر در مورد مشتریان احتمالی و نیازهای آنها تحقیق کرده اید؟ غالباً خریداران شما از چالش هایی که با آنها روبرو هستید، اطلاعی ندارند؛ بنابراین با خود بیندیشید که برای جذب آنها چه کاری می توانید انجام دهید؟ آیا شما یک تیم طراحی واقعاً خلاق دارید؟ رابطه شما با تامین کنندگان پارچه و نخ در راستای پاسخ به نیاز بازار تا چه اندازه منعطف است؟ رویه های شما تا چه اندازه پایدار هستند؟ همه این پرسش های دشوار مربوط به زمان بحران هستند، اما اگر قصد دارید نه تنها پابرجا بمانید، بلکه موفق هم شوید باید واقع بینانه به این قضیه نگاه کنید. شما باید در این روند به شریکی برابر تبدیل شوید. گفتن بسیار راحت تر از عمل کردن است، ترس من نیز از این است، اما باید بدانید که اگر اینطور نباشد موفق نخواهید شد.
جان کی (John Kay) و مروین کینگ (Mervyn King) در کتاب اخیر خود با عنوان عدم قطعیت رادیکال (Radical Uncertainty)، رویکرد جدید جسورانه ای را مورد تاکید قرار داده اند. این رویکرد تحت عنوان فرعی «تصمیم گیری برای آینده ای ناشناخته» در کتاب قرار گرفته است. در این مطلب آمده است که استراتژی های خوب در یک جهان نامشخص رادیکال از تظاهر به دانش جلوگیری می کنند. آنها اذعان می نمایند که ما نمی دانیم آینده بستر چه حوادثی خواهد بود. کاری که ما می توانیم انجام دهیم این است که در مورد هدف مان و ارزشمند بودن آن تصمیم بگیریم، سناریوهای جایگزین آینده را تجسم کنیم و «مطمئن شویم که این برنامه ها در برابر طیف وسیعی از گزینه های محتمل، انعطاف پذیر و مقاوم هستند».
تجارت پوشاک همیشه بیشتر از سایر صنایع با عدم قطعیت همراه بوده است. اکنون بیش از هر زمان دیگری به این پیشینه مفروض نیاز داریم.