تاریخچه مختصر برداشت پنبه و دستگاه های پنبه چین

صنعت پنبه نقش مهمی در شکل گیری تاریخ نساجی داشته است. این محصول بر اقتصاد، جنگ و دیگر جنبه های تاریخ تاثیر گذاشته است. به تدریج که برداشت پنبه و ابزارهای لازم برای انجام آن در طول دهه ها تغییر کردند؛ پنبه باعث شکل گیری تجارت نوین در صنعت نساجی شد.

اما آیا با تاریخچه این موضوع آشنایی دارید؟ در ادامه مروری کوتاه بر روند توسعه قطعات دستگاه های برداشت پنبه و نحوه تاثیر این اختراعات بر صنعت مذکور خواهیم انداخت.

چالش

تنها در ایالات متحده در اوایل سده 1900 میلادی، سالیانه بیش از 16 میلیون عدل پنبه خام تولید می شد. سپس این پنبه ها فرآوری شده و برای تولید محصولاتی مانند لباس مورد استفاده قرار می گرفتند. اما چالش این حجم بالای تولید پنبه، نحوه برداشت آن بود.

برداشت پنبه از غوزه بالغ کار دشواری است. پنبه را قبل از اختراع ماشین آلات مدرن با دست می چیدند. از آنجایی که گیاهان با سرعت های متفاوتی می رسیدند؛ لذا چیدن پنبه با دست باید چندین بار در طول فصل برداشت پنبه تکرار می شد.

در آن زمان دستگاه های پنبه ‌‎چین، کمباین ها و قطعات آنها در دسترس نبودند. کارگران به سادگی در میان مزارع پنبه حرکت می کردند و الیاف پنبه رسیده را با دست جدا می کردند، و آنها را در گونی های بزرگی می ریختند و پشت سر خود می کشیدند. این کار بسیار دشوار بود؛ زیرا وزن گونی ها در هنگام پر شدن به بیش از 100 پوند می رسید. به علاوه تیغ های تیز گیاهان پنبه، انگشتان آن ها را خون آلود و دردناک می کردند.

تلاش ها

دروگرها برای بهبود این فرآیند پرزحمت، کار بر روی قطعات دستگاه های برداشت پنبه را شروع کردند و روند تولید آنها را صنعتی نمودند. تلاش های اولیه شامل راهکارهای مختلفی بود. بین سال های 1850 تا 1950 بیش از 1800 گواهی ثبت اختراع برای قطعات دروگرهای پنبه صادر شد. اما تا قبل از اینکه دروگر مدل H-10-H توسط شرکت بین المللی هاروستر در سال 1942 عرضه شود؛ هیچ کدام از آنها موفق نبودند.

محققان قبل از معرفی این مدل، مکانیسم های پنوماتیکی را امتحان کردند تا پنبه را مانند جاروبرقی بمکد. در دستگاه های دیگر از ماشین های خرمنکوب غلات اقتباس شد. برخی دیگر سعی کردند از الکتریسیته ساکن برای جمع آوری پنبه استفاده کنند. استفاده از انگشتان مکانیکی برای کندن پنبه، ایده امیدوار کننده ای به نظر می رسید؛ اما آن نیز با شکست مواجه شد. هیچ کدام از این ابزارها نمی توانستند پنبه را به اندازه کافی برداشت کنند و به محصولات آسیب می رساندند و برداشت بیشتر را غیرممکن می کردند.

موفقیت

نمونه اولیه موفق، مبتنی بر یک مکانیسم اسپیندل وار (دوک وار) بود. در این دستگاه یک سری از اسپیندل های مرطوب شده با سرعت بالا می چرخیدند و در هنگام برخورد با یک غوزه باز، الیاف پنبه را دور اسپیندل ها می پیچیدند. سپس یک دافر (غلتک)، الیاف را برای انتقال به یک قیف جدا می کرد.

در دوره ای که این قطعات دروگر پنبه معرفی شدند؛ صنعت پنبه شاهد سه پیشرفت حیاتی دیگر بود. کشاورزان پنبه‌ کار نوعی از پنبه های ترکیبی را توسعه دادند که ارتفاع غوزه های آنها از سطح زمین بلندتر بود و گیاهان پنبه به صورت یکنواخت می رسیدند. این امر باعث آسان تر و کارآمدتر شدن روند برداشت پنبه شد. علاوه بر این، علف کش هایی که معرفی شدند؛ می توانستند باعث ریزش برگ های گیاهان پنبه شوند و همین باعث تمیزتر شدن روند برداشت پنبه می گردید. ترکیب این تکنیک های جدید به طور چشمگیری باعث بهبود روند تولید پنبه شد و این صنعت را برای همیشه تغییر داد.