لباس های ما اقیانوس ها را آلوده می کنند
به تمام لباس های خود که از جنس اکریلیک ، نایلون و پلی استر ساخته شده اند فکر کنید. بله، این یعنی پیراهن و شلوار، بلوز، جوراب و حتی لباس زیر شما. آیا می دانید، هر بار که این پارچه های مصنوعی را می شویید، میلیون ها میکرو فیبر در آب رها می شوند؟ میکرو فیبرها برای تصفیه خانه های فاضلاب بسیار کوچک هستند، بنابراین در آبراهه ها و اقیانوس های ما قرار می گیرند، جایی که باعث از بین رفتن حیوانات دریایی و تخریب محیط زیست می شود.
با این حال، آیا الیاف مصنوعی می تواند یک گزینه عالی باشد چون تولید آن ها نیاز به آب بسیار کمتری نسبت به پنبه دارد و برای رشد به سموم دفع آفت نیاز ندارند؟ آیا این امر باعث سازگاری این الیاف با محیط زیست می شود؟ متاسفانه نه.
گسترش مد روز بدون پلی استر امکان پذیر نخواهد بود. در حال حاضر تقریباً 60٪ از لباسهای ما از پلی استر ارزان قیمت بوده و به راحتی در دسترس است. با این حال، اگر سوخت‌های فسیلی مورد استفاده در تولید این الیاف را در نظر بگیریم، انتشار CO2 برای پوشاک پلی استر سه برابر بیشتر از پنبه می باشد! وابستگی ما به پلی استر یکی از دلایلی است که صنعت مد را به یکی از آلاینده ترین صنایع در جهان تبدیل کرده؛ هم از نظر تولید گازهای گلخانه‌ای و هم زباله های اضافی غیر قابل تجزیه که به جای می گذارد.
یک تکه لباس می تواند ۷۰۰ هزار پرز را در یک شستشو آزاد کند.
وقتی لباس ها در ماشین لباس شویی قرار می گیرند، پارچه های مصنوعی رشته های ریز را آزاد می‌کنند: به اصطلاح میکرو فیبر. اینها اساسا قطعات میکروسکوپی از پلاستیک هستند، درست مانند میکروبید های موجود در مواد آرایشی.
هر زمان که ماشین لباس شویی خود را به کار می اندازید، صدها هزار میکرو فیبر از لوله تخلیه می شوند. و بخش زیادی از آنها به سواحل و اقیانوس ها می رسند که در آنجا صدها سال باقی می مانند.
ریزگردها از طریق ماهی و دیگر موجودات دریایی بلعیده شده، به زنجیره غذایی سفر می کنند، جایی که در بشقاب های ما قرار می گیرند.
۳۰ % آلودگی پلاستیکی اقیانوس‌ها از میکرو پلاستیک ها ناشی می‌شود.
طبق یک گزارش جدید IUCN، میکرو پلاستیک ها می توانند بیش از آنچه تصور می کردیم مشکل ایجاد کنند. بین ۱۵ تا ۳۱ % از آلودگی پلاستیکی دریایی می تواند ناشی از ذرات ریز آزاد شده توسط محصولات خانگی و صنعتی باشد، به جای اقلام پلاستیکی بزرگ تر که وقتی به دریا می رسند تخریب می شوند.
IUCN در محاسبات خود آورده است که ۳۵% از آلودگی میکرو پلاستیک ها از شستن منسوجات مصنوعی حاصل می‌شود. اروپا و آسیای میانه به تنهایی ۵۴ کیسه پلاستیکی به ارزش میکروپلاستیک برای هر نفر در هر هفته تولید می کنند.
پس ما چه کار می‌توانیم بکنیم؟
این یک امر غیر منطقی است که فکر کنیم می‌توانیم به طور کامل از شر الیاف مصنوعی خلاص شویم. استفاده آن ها بسیار گسترده است و حجم زیادی از پوشاک که به راحتی با این الیاف تولید می کنیم، که تنها با استفاده از پنبه و دیگر الیاف طبیعی نمی توان تولید کرد. و در حالی که صنعت تولید مشغول ارائه راه حل می باشد، مانند فیلتر های کارآمد تر برای ماشین های لباس شویی، اما هنوز راه حلی برای مقابله با این مشکل پیدا نکرده اند.
ما باید به طور اساسی درباره نحوه تولید و محصولاتی که می پوشیم، تجدید نظر کنیم. لباس ها باید بدون اینکه محیط زیست را آلوده کنند، تولید شوند. پوشاک با دوام باید در ذهن به گونه ای طراحی شوند که سال ها پس از استفاده بتوان آن ها را بازیافت کرد. به عنوان مصرف کننده، ما نقش بزرگی در جلوگیری از آلودگی اقیانوس ها داریم، به سادگی با خرید کم تر. اگر مصرف را کاهش دهیم، باعث کاهش ضایعات می شویم. که این امر ابتدا با آگاهی بیشتر از مساله شروع شده و بقیه راه ساده می باشد.
