نحوه ارزیابی قابلیت دوخت پارچه در صنعت پوشاک

قبل از تولید هر گونه لباسی در صنعت پوشاک، باید پارچه از نظر قابلیت دوخت مورد آزمایش و ارزیابی قرار بگیرد. در روش ارزیابی قابلیت دوخت پارچه از آزمایشات خاصی استفاده می شود که در این مقاله قصد داریم تا به آنها بپردازیم.

روش‌های ارزیابی قابلیت دوخت پارچه در صنعت پوشاک

انجام آزمایشات زیر به منظور ارزیابی قابلیت دوخت پارچه ضروری است:

1. آزمایش مقاومت درز
2. آزمایش جمع شدگی درز
3. آزمایش لغزش درز
4. آزمایش مقاومت پارچه در مقابل نخ کش شدن لبه آن
5. آزمایش محتوای روان کننده پارچه

در ادامه مقاله تمامی آزمون های فوق را توضیح خواهیم داد: 

۱- آزمایش مقاومت درز (Seam strength)

به منظور تعیین نوع نخ دوخت، نوع و شرایط دوخت، کاربرد نهایی پارچه و تعیین ویژگی های پارچه انجام می گیرد. در واقع آزمایش مقاومت درز به منظور اطمینان از دستیابی به ارزش های لازم در زمینه قابلیت دوخت پارچه ها صورت می پذیرد.

۲- آزمایش جمع شدگی درز (Seam puckering)

در این آزمایش نمونه پارچه در هر دو جهت تاری و پودی، مطابق با شرایط دوختی که از قبل مشخص شده دوخته می شود. سپس جمع شدگی درز که به دلیل انباشتگی ساختار پارچه است، مشاهده گردیده و ثبت می شود. معمولاً پارچه هایی که دارای بافت بسیار متراکمی هستند؛ دارای این نوع نقص می شوند. انجام این آزمایش در زمینه ارزیابی قابلیت دوخت پارچه ها بسیار مهم است.

۳- آزمایش لغزش درز (Seam slippage)

در آزمایش لغزش درز، نمونه پارچه ای که در هر دو جهت تاری و پودی دوخته شده؛ مطابق روش آزمایش استاندارد ارزیابی قابلیت دوخت پارچه ارزیابی می گردد. در این آزمایش لغزش درز نباید از 5 میلی متر بیشتر باشد.

۴- آزمایش مقاومت پارچه در مقابل نخ کش شدن لبه آن (Resistance to fraying)

در این روش نمونه پارچه تحت چرخه شستشوی خانگی قرار می گیرد. پس از آن پارچه ریش ریش شده، از هر دو جهت تاری و پودی اندازه گیری می شود تا اطمینان حاصل شود که نخ کش شدن لبه های پارچه بیش از 3 میلی متر نیست.

۵- آزمایش محتوای روان کننده پارچه (Lubricant content)

درصد مواد روان کننده موجود در یک پارچه، با عمل آوری پارچه با یک حلال مناسب تعیین می شود. برای اینکه روند دوخت یک پارچه بدون دردسر بوده و تسهیل گردد؛ محتوای روان کننده در یک تکه پارچه با توجه به نوع پارچه، ساختار آن و نوع روان کننده باید بین 0.5 تا 1 درصد باشد. چنانچه محتوای روان کننده پارچه کمتر از مقدار مورد نیاز باشد؛ پارچه در هنگام دوخت به واسطه سوزن یا گرمای اصطکاک ناشی از کار سوزن، آسیب می بیند. در ضمن انجام این آزمایش، در زمینه ارزیابی قابلیت دوخت پارچه ها بسیار مهم است.
فرض می شود پارچه هایی که تمام آزمایشات فوق را با موفقیت پشت سر می گذارند؛ برای تولید پوشاک مناسب هستند. در صورت عدم موفقیت هر یک از آزمون های فوق الذکر، باید مراتب به استحضار تولید کننده پارچه برسد تا قبل از بازاریابی محصولات خود اقدامات اصلاحی را انجام دهد.