کدام کشورها بهترین تولید کنندگان لباس را دارند؟

وقتی تولید کننده لباس را برای همکاری انتخاب می کنید، می توانید با توجه به کشوری که تولید کننده در آنجا ساکن است، به ارزیابی وی بپردازید. چالش های لجستیکی در هنگام همکاری با تولید کنندگان لباس در بیشتر کشورهای جهان به وجود می آیند. بنابراین ما در این مطلب تصمیم گرفته ایم تا در مورد تفاوت های میان تولید کنندگان لباس در کشورهای مختلف تحقیقاتی انجام دهیم، پس در هنگام تصمیم گیری در مورد اینکه با کدام تولید کننده و کشور همکاری داشته باشید، اطلاعات بیشتری خواهید داشت.
ما داده ها را از منابع مختلف جهت تحلیل ویژگی های متفاوت تولید کنندگان پوشاک در کشورهای گوناگون جمع آوری کرده ایم. این داده ها از مطالعات انجام شده توسط اساتید، سازمان های خصوصی مختلف و روزنامه نگارانی که این حوزه را پوشش می دهند، به دست آمده است. برخی از یافته های کلیدی ما عبارتند از:

• هر چند که چین همچنان بزرگترین صادر کننده منسوجات و لباس است، اما سهم بازار آن نسبت به گذشته کمتر گردیده است، بنابراین کشورهای دیگر هم ارزش بررسی را دارند.
• ایالات متحده نسبت به کشورهای آسیایی به کارگران صنعت نساجی بیشتر دستمزد پرداخت می کند، اما میزان پرداختی مکزیک به کارگران حتی از کشورهای آسیایی هم کمتر است.
• دستمزد کارگران نساجی در کشورهای جهان سوم به شدت در حال افزایش است، اما دستمزد کارگران در ایالات متحده و مکزیک تقریبا ثابت باقی مانده است.
• بین سرعت، هزینه، و سهولت انطباق با مقررات یک نوع تعادل وجود دارد.
• برای مدیران اجرایی مد، موانع تجاری به نگرانی اصلی تبدیل گردیده اند.
• در کشورهای در حال توسعه، تخلفات نیروی کار نسبت به کشورهای توسعه یافته بیشتر است.
• کشورهای اروپایی برای حفاظت از محیط زیست، بهترین اقدامات را انجام داده اند.

صادرات منسوجات و پوشاک توسط کشورهای مختلف

هنگام انتخاب یک تولیدکننده لباس، ممکن است بخواهید یکی از آنها که در کشوری با میزان قابل توجهی از صادرات پوشاک قرار دارد را انتخاب نمایید. در این صورت شما اطلاعات پیدا خواهید کرد که یک زیرساخت پیشرفته در اطراف کارخانه جهت حل موضوع تحویل و مسائل دیگر وجود دارد. با استفاده از راه حل یکپارچه تجارت جهانی (World Integrated Trade Solution) که از طریق داده های بانک جهانی به دست آمده، می توان متوجه شد که هر کشوری چه مقدار منسوجات و لباس صادر می کند. این داده ها بر روی یک نقشه جهانی قرار گرفته است، بنابراین می توانید آن را بهتر بررسی کنید:

داده های فوق این بار در یک جدول ارائه شده اند. ما میزان کلی صادرات منسوجات و پوشاک سال ۲۰۱۵ را نیز به جدول اضافه کرده ایم تا بتوانید ببینید که این صنعت چگونه در حال تغییر است:

از جدول فوق می توان متوجه شد که چین با وجود اینکه بزرگ ترین صادر کننده لباس و منسوجات است، اما سهم بازار خود را نسبت به بقیه جهان از دست داده است. ما حدس می زنیم که عدم قطعیت و نگرانی های سیاسی درباره جنگ تجاری با آمریکا، ارتباط زیادی با این کاهش داشته است. همانطور که بعدا درباره آن صحبت خواهیم کرد، مدیران اجرایی مد این مساله را یک فرصت برای دور شدن از چین می دانند.
به نظر می رسد که دو کشور بنگلادش و ویتنام از شکست چین سود می برند. با وجود اینکه آنها به ترتیب دومین و سومین صادر کننده بزرگ جهان هستند، اما هر دو سهم بازار خود را بیش از سه درصد افزایش داده اند. با وجود این دستاوردها، به خاطر داشته باشید که چین چقدر بیشتر از بقیه جهان صادرات دارد، چون حجم صادرات آن در مجموع بیش از پنج کشور برتر صادرکننده است.
اگر می خواهید با یک تولید کننده در اروپا کار کنید، گزینه های متعددی پیش رو دارید. ایتالیا، ترکیه و آلمان در میان ده کشور برتر صادر کننده قرار دارند، اما سهم بازار آنها نیز کاهش پیدا کرده است. ما تصور می کنیم که هزینه های بالای نیروی کار، دلیل اصلی کاهش سهم بازار منسوجات اروپا در جهان است، اما هنوز دلایل مهمی برای انتخاب تولید کنندگان اروپایی وجود دارد که بعدا در مورد آنها صحبت خواهیم کرد.
ایالات متحده آمریکا، بزرگ ترین صادر کننده در آمریکای شمالی است. به خاطر داشته باشید که این معیار صادرات است و به کل تولید ارتباطی ندارد. مطمئنا مقدار قابل توجهی از تولید پوشاک در آمریکا هیچگاه این کشور را ترک نمی کند و مستقیما به سمت مصرف کنندگان آمریکایی می رود. مکزیک به عنوان دومین صادر کننده بزرگ در آمریکای شمالی نیز ارزش توجه کردن را دارد.
میزان واردات لباس از کشورهای آفریقایی یا آمریکای جنوبی بسیار محدود است. علیرغم ارزان بودن نسبی نیروی کار، حدس ما این است که صنعت تجارت به دلیل بی ثبات بودن بیش از حد این قاره ها از نظر ژئوپلیتیکی تصمیم گرفته تا حجم مبادلات تجاری خود را با کشورهای این قاره ها محدود کند. اگر می خواهید در این قاره ها لباس تولید کنید، برزیل و مصر به ترتیب بزرگ ترین صادر کنندگان در آمریکای جنوبی و آفریقا هستند.

حداقل دستمزد ماهانه در صنعت پوشاک

به خاطر داشته باشید که حداقل دستمزدهای پایین در یک کشور به طور مستقیم نشان دهنده دستمزدهای پایین در کل صنعت پوشاک نیست. کارگران در صنعت پوشاک به دلایل مختلف سیاسی می توانند بیشتر یا کمتر از حداقل دستمزد، حقوق دریافت نمایند. مثلا شرکت خصوصی Micro Opportunities عنوان کرده است که کارگران زن پوشاک در بنگلادش بیش از ۶۰ درصد مواقع، کمتر از حداقل حقوق، دستمزد می گیرند. از سویی دیگر، کارگران پوشاک در آمریکا بیش از حداقل دستمزد تعیین شده توسط دولت، درآمد دارند، زیرا حداقل حقوق بالاتری توسط ایالات های خاص تعیین گردیده است و مزایای تضمین شده از ایالتی به ایالت دیگر متفاوت است. همه این موارد نشان می دهد که تعیین میزان پرداختی دستمزد کارگران پوشاک توسط کشورهای مختلف به تحلیل جزئیات دقیقی نیاز دارد. بهترین منبع برای بررسی حداقل دستمزد کارگران واقعی پوشاک از سوی پابلیک رادیو اینترنشنال (Public Radio International) منتشر شده است:

همانطور که انتظار می رفت، کشورهای توسعه یافته مانند ترکیه و آمریکا، بیشترین حقوق را به کارگران پوشاک می پردازند. جالب است که چین با وجود داشتن شهرت بد، دیگر ارزان ترین نیروی کار را ندارد. دستمزد کارگران نساجی در مکزیک بیش از ۲۵ درصد از دستمزد کارگران پوشاک در چین، کمتر است. اگر می خواهید تا در آسیا لباس تولید کنید، مطلع باشید که تنوع قابل توجهی از نظر میزان پرداخت حقوق از کشوری به کشور دیگر وجود دارد. تایلند و مالزی هر دو بیش از دو برابر چین به کارگران پوشاک خودشان حقوق می پردازند. به یاد داشته باشید که هزینه کار تنها بخش کوچکی از کل هزینه یک تکه لباس است. مطالعه انجام گرفته توسط آکسفام (Oxfam) نشان می دهد که کمتر از ۴ درصد از هزینه یک لباس صرف پرداخت دستمزد کارگران می شود. این موضوع بین کشورهای مختلف، تفاوت های قابل توجهی ندارد. کشورهای ارزان تر نه تنها نیروی کار ارزان تر دارند، بلکه هزینه های عملیاتی کلی آنها نیز ارزان تر است.

رشد دستمزد صنعت پوشاک

اگر می خواهید کشوری را برای همکاری طولانی مدت انتخاب نمایید، دانستن میزان افزایش هزینه نیروی کار از اهمیت زیادی برخوردار است. کشوری که امروز در آن هزینه تولید ارزان است، ممکن است تا چند سال دیگر با این قیمت ها به تولید نپردازد. به همین دلیل ما تصمیم گرفته ایم تا میزان افزایش دستمزد در صنعت پوشاک کشورهای مختلف را بررسی نماییم. میزان رشد دستمزدها در صنعت پوشاک براساس گزارش مقایسه ای هزینه کار بین المللی ورنر در سال ۲۰۱۴ (2014 Werner International Labor Cost Comparison Report)، در زیر آورده شده است.

همانطور که قبلا مشاهده کردیم، میزان واردات پوشاک از چین و اندونزی کاهش پیدا کرده است. افزایش هزینه نیروی کار شاید یکی از دلایل این موضوع باشد. با این نرخ، نیروی کار چین به زودی از دیگر کشورهای در حال توسعه بسیار گران تر خواهد شد. انتظار می رود که در کشورهای توسعه یافته، دستمزدها زیاد افزایش پیدا نکنند. در واقع دستمزد کارگران پوشاک در آمریکا در هنگام تعدیل تورمی واقعا کاهش یافت. از سویی دیگر، ترکیه که یکی دیگر از کشورهای توسعه یافته است، رشد دستمزد قابل توجهی را تجربه کرده است. عوامل محلی قابل توجهی در این زمینه وجود دارند که دستمزدهای کارگران پوشاک را در طول زمان تحت تأثیر قرار می دهند. در برخی موارد، کارگران پوشاک در کشورهای توسعه یافته می توانند دستمزدهای بالاتری داشته باشند که این دستمزدها سریعتر از کشورهای در حال توسعه رشد می کنند. زمانیکه ترکیه را با مالزی و تایلند مقایسه می کنید، این مسئله کاملا برایتان مشخص خواهد شد. مکزیک از این لحاظ منحصر به فرد است، چون در عین حالیکه پایین ترین میزان دستمزد را به کارگران می دهد، به سرعت نیز میزان دستمزد را افزایش نمی دهد. ما تصور می کنیم که اگر آمریکا به دور شدن از چین (‏به دلیل افزایش هزینه ها و تنش سیاسی)‏ ادامه دهد، یک تغییر بزرگ به نفع مکزیک (‏به خصوص در زمانی بسیار نزدیک)‏ رقم خواهد داد و دستمزدها در برخی از موارد شاید سریعتر شروع به افزایش کنند.

بررسی معیار سنجی انجام گرفته توسط انجمن صنعت مد ایالات متحده در سال ۲۰۱۸

انجمن صنعت مد ایالات متحده هر سال یک بررسی معیارسنجی انجام می دهد و مدیران ارشد برندهای بزرگ مد را جهت تحلیل اندیشه های خودشان در مورد وضعیت این صنعت مورد بررسی قرار می دهد. این انجمن به عنوان بخشی از بررسی معیارسنجی سال ۲۰۱۸، کشورهای خاصی را در مقیاس ۱ تا ۵ براساس ویژگی های مختلف رتبه بندی کرده است. در جدول زیر برخی از پاسخ های کلیدی این نظرسنجی ذکر گردیده است:

توجه داشته باشید که این پاسخ ها از سوی مدیران اجرایی مد آمریکا داده شده است، به همین دلیل است که آنها تقریبا به سریع بودن تهیه لباس در آمریکا نسبت به بقیه کشورها اذعان دارند. از آنجا که تولید کننده به اهداف و فرهنگ کشور نزدیک است و براساس آن هویت به دست می آورد، پس منطقی به نظر می رسد که بهینه سازی زمان های تحویل آسان تر باشد، بنابراین اطمینان حاصل می شود که از همه قوانین و مقررات مربوطه پیروی می گردد. تجارت در آمریکا یعنی هزینه های بیشتر صرف تولید گردد.
ما تصور می کنیم که برندهای مد اروپایی احساس مشابهی در مورد تهیه مواد و پارچه از دیگر کشورهای اروپایی داشته باشند. شما می توانید یک محصول نهایی را سریعتر به دست آورید و اطمینان حاصل کنید که از قانون پیروی می کنید. اما متأسفانه برای این کار باید کمی مبلغ بیشتری بپردازید.
مدیران مد تقریبا در همه کشورهای آسیایی چنین احساسی دارند. به دست آوردن یک محصول نهایی بیشتر طول می کشد و پیروی از قوانین محلی سخت تر خواهد بود، اما تولید در آنجا هزینه کمتری خواهد داشت. مکزیک در این زمینه هم منحصر به فرد است. لباس ها می توانند به سرعت تحویل داده شوند، اما هزینه کلی پایین بوده و انطباق با مقررات کاری زیاد سخت نیست.

بزرگترین چالش های صنعت مد

به عنوان بخشی از بررسی معیارسنجی، از مدیران اجرایی مد پرسیده شد که بزرگترین چالش های خود را چه می دانند:

بزرگترین نگرانی آنها، افزایش حمایت از تولیدات داخلی در ایالات متحده بود. افزایش تنش های تجاری منجر به وضع تعرفه های گمرکی بر روی کالاهای کشورهای مختلف توسط آمریکا شده است. هر چند که نظر می رسد بیشتر تنش های تجاری موقتی باشند، اما مشخص نیست که آیا تعرفه ها و اختلافات با چین به این زودی ها متوقف خواهند شد یا خیر. این موضوع توضیح می دهد که چرا هفتمین چالش بزرگ طبق نظر مدیران اجرایی مد، پیدا کردن یک منبع جدید تهیه پارچه در خارج از چین است. افزایش هزینه های کار و تنش سیاسی رو به رشد به این معنی است که چین دیگر به اندازه گذشته جذاب نیست. سومین چالش بزرگ، افزایش هزینه تولید است که احتمالا به افزایش تهیه پارچه از دیگر کشورهای آسیایی منجر خواهد شد. ما تصور می کنیم که مکزیک به دلایلی که قبلا ذکر کردیم، بیش از گذشته برای تولید جذاب خواهد شد.
هزینه تنها نگرانی موجود نیست. مدیران اجرایی علاوه بر نگرانی در مورد رعایت مقررات تجارت، نگران مواجه با تنش های سیاسی و تجاری در میان کشورها نیز هستند. این موضوع نشان می دهد که مدیران اجرایی باید به سختی به تجارت بپردازند. آن ها می خواهند هزینه تهیه مواد خود را پایین نگه دارند، اما همچنین احساس می کنند که چالش های سیاسی قابل توجهی وجود دارند که از مواجه با کشورهای در حال توسعه ناشی می شوند.

رعایت حقوق کارگران در کشورهای مختلف

بدون شک توجه به مسائل حقوق بشری در صنعت پوشاک نیز وجود دارد. بسیاری از برندها مانند نایک (Nike)، وقتی مصرف کنندگان شان دریافتند که آنها کارگران را تحت شرایط مسئله دار استخدام کرده اند (‏اغلب به این کارخانه ها به عنوان محل بیگاری کشیدن اشاره می شود)‏، به شدت شهرتشان آسیب دید. در نتیجه امروزه بسیاری از شرکت ها تلاش می کنند تا شیوه تولیدات خود را به طور کامل نمایش دهند. آخرین چیزی که آنها می خواهند تصویری از لباس های آنهاست که توسط کارگران در شرایط استاندارد تولید شده باشد.
ما مطالعه ای پیدا نکردیم که حقوق کارگران را به تفکیک کشورها در حوزه تولید پوشاک نشان دهد. در عوض، مشاهده کردیم که حقوق کارگران در همه صنایع و کشورها نادیده گرفته می شود. کنفدراسیون اتحادیه بین المللی تجارت (‏ITUC)، سالانه در مورد حقوق کارگران در سراسر جهان بررسی انجام می دهد و براساس آن، شاخص حقوق جهانی ITUC را منتشر می کند. آنها در این مطالعه، کشورها را در مقیاس 1 تا 5 برحسب میزان نقض حقوق کارگران رتبه بندی می نمایند. کشورهایی با رتبه ۱ به ندرت حقوق کارگران را رعایت نمی کنند. کشورهایی با رتبه ۵ هیچ حمایتی از حقوق کارگران ندارند. کشورهایی با رتبه بالاتر از 5 به دلیل از بین رفتن نقش قانون، هیچگونه حقوق کارگری ندارند. در نقشه زیر، رتبه بندی رعایت حقوق کارگران در کشورهای مختلف نشان داده شده است:

داده های نقشه فوق، به شکل نمودار در زیر آورده شده است:

در کل کشورهای در حال توسعه، حفاظت کمتری از کارگران خودشان نسبت به کشورهای توسعه یافته دارند. بخش قابل توجهی از اروپا، نمره ۱ یا ۲ را داراست. کشورهای آسیایی که بخش قابل توجهی از لباس را صادر می کنند، عموما نمره ۴ یا ۵ را دارا هستند. توجه داشته باشید که آمریکا و یونان به ترتیب نمره 4 و 5 را به دست آورده اند. این نمرات نشان دهنده نقض حقوق کارگران حتی در کشورهای توسعه یافته نیز هست. بدیهی است که این گزارش به صورت کلی ارائه شده است و شما باید یک تولید کننده را به طور خاص بررسی کنید تا بدانید چگونه با کارگرانش برخورد می کند. این گزارش در مورد روند کلی یک کشور و میزان نظارتی که شما برای تولید کننده نیاز دارید، می تواند اطلاعات خوبی ارائه دهد. شما نباید شرایط کارگران تولید کننده را به طور کامل نادیده بگیرید، اما اگر تولید کننده شما در سوئد برخلاف کشوری مانند چین عمل می کند، احتمالا می توانید کمی نظارت کمتری داشته باشید.

دوستی و احترام به محیط زیست توسط کشورهای مختلف

نگرانی دیگر بسیاری از برندها به عدم تولید لباس ها براساس روش های سازگار با محیط زیست بر می گردد. احتمالا نمی خواهید که برند شما با کارخانه ای ارتباط داشته باشد که به طور قابل توجهی سبب آلودگی محیط زیست می شود. برندهای معروف لباس مانند اچ اند ام (H&M) و زارا (Zara) به خاطر کار با کارخانه های آلاینده در آسیا با واکنش شدیدی از سوی مصرف کنندگان شان مواجه گردیده اند. به منظور جلوگیری از وقوع دوباره این نوع حادثه، بسیاری از برندها بر اهمیت پایداری تاکید کرده اند.
ما هیچ تحقیق خاصی درباره رعایت اصول سازگاری با محیط زیست در طول فرآیند تولید لباس برای کشورهای مختلف پیدا نکردیم، اما متوجه شدیم که دانشگاه یال (Yale) یک شاخص عملکرد زیست محیطی (EPI) ابداع نموده است که هر کشور را در مورد نحوه برخورد با محیط زیست در مقیاس ۱ تا ۱۰۰ رتبه بندی می کند. نقشه زیر توسط دانشگاه یال برای نشان دادن میزان سازگاری هر کشوری با محیط زیست در طول فرآیند تولید پوشاک تهیه گردیده است:

داده های نقشه فوق، در نمودار زیر دسته بندی گردیده است:

وقتی به نتایج رعایت حقوق کارگران توجه می کنیم، رابطه مشابهی را برای این موضوع نیز مشاهده خواهیم کرد: کشورهای توسعه یافته نسبت به کشورهای در حال توسعه از نظر رعایت اصول زیست محیطی بهتر عمل می کنند. یکی از تفاوت های این دو مسئله (رعایت حقوق کارگران و سازگاری با محیط زیست) به کشور آمریکا مربوط می شود، چون این کشور با کارگران با بدترین شکل ممکن رفتار می کند، اما جزء بهترین کشورها از نظر توجه به مسائل زیست محیطی به شمار می آید. مجددا تاکید می کنیم که شما هنوز هم باید هر تولید کننده را به طور مستقل تحلیل نمایید. این رتبه بندی ها در یک حساب سر انگشتی نشان می دهند که کشورها در کل چه قدر به مسائل زیست محیطی توجه می کنند.

نتیجه گیری

مهمترین نکاتی که تاکنون مورد بررسی قرار گرفت به شرح زیر هستند:

• با وجود اینکه چین بزر گترین صادر کننده لباس است، اما جذابیتش به دلیل افزایش هزینه های کار و بالا رفتن تنش های سیاسی کاهش پیدا کرده است.
• دستمزد کارگران پوشاک حتی در کشورهای در حال توسعه نیز بسیار متفاوت است.
• دستمزد کارگران پوشاک در آسیا به سرعت در حال افزایش است.
• مکزیک از این لحاظ منحصر به فرد است، چون هم میزان دستمزد کارگرانش پایین است و هم این دستمزد به سرعت افزایش پیدا نمی کند. همچنین هزینه کلی تولید در این کشور پایین است، ولی امکان تحویل سریع محصولات به آمریکا هنوز برای این کشور وجود دارد.
• مانند بسیاری از مدیران اجرایی مد، تنش های سیاسی و تجاری میان کشورها را در زمان تصمیم گیری در مورد این که کدام کشور را برای تهیه مواد و پارچه ها انتخاب می کنید، بایستی در نظر بگیرید.
• هنگام انتخاب یک تولید کننده لباس از یک کشور در حال توسعه، دقت بیشتری به خرج دهید. آنها ممکن است با کارگران خود به خوبی رفتار نکنند و شاید دوستدار محیط زیست نباشند.
• همیشه تجارت برای انجام دادن وجود دارد. اگر می خواهید به عنوان یک برند پایدار شناخته شوید و یا می خواهید تا حد ممکن سریع لباس هایتان را تحویل دهید، کار با تولید کننده ای در یک کشور توسعه یافته می تواند برای شما مناسب باشد.

پیدا کردن یک تأمین کننده لباس و تولید کننده یک کار پیچیده است. عوامل زیادی وجود دارند که باید در نظر بگیرید و اگر شریک اشتباهی را انتخاب کنید، ممکن است دچار مشکل شوید. بخشی از تحقیق ما به این مسئله اختصاص داشت که نشان دهیم جستجوی ارزان ترین گزینه همیشه بهترین انتخاب نیست. زمانیکه مواد را از یک کشور در حال توسعه مانند چین تهیه می کنید، مسائل مهمی می تواند وجود داشته باشد. برند شما در صورت کار با تولید کنندگان زیر سطح استاندارد می تواند با مشکلات شدیدی مواجه شود. اگر مراقب نباشید، شاید با کارخانه ای که از کارگران سوء استفاده می کند و یا دوستدار محیط زیست نیست، شریک شوید. اکنون که شرایط تولید کنندگان کشورهای مختلف را در سراسر جهان می شناسید، امیدواریم که در زمان انتخاب یک تولید کننده لباس، تصمیم بهتر و آگاهانه تری بگیرید.