ساعات کاری در صنعت مد

بسیاری از کارگران زنجیره های تأمین پوشاک و مد، ساعات کاری به شدت زیادی را تجربه می کنند و اغلب موظف به انجام اضافه کاری نیز هستند. کار استاندارد هفتگی در صنعت پوشاک بدون در نظر گرفتن اضافه کاری نباید فراتر از 48 ساعت باشد که این فرآیند باید در طول 6 روز کاری انجام گیرد. کارگران با احتساب اضافه کاری نباید در طول دوره 7 روزه بیش از 60 ساعت کار انجام دهند. کارگران باید حداقل یک روز در هر 7 روز کاری یا دو روز در هر 14 روز کاری، استراحت داشته باشند.

• بنیاد پوشش عادلانه (Fair Wear Foundation) بین سال های 2012 تا 2015 در مطالعه ای متوجه شده است که اضافه کاری در بنگلادش در 97 درصد از 36 کارخانه پوشاک بررسی شده وجود دارد. دو ساعت کار اضافی برای هر روز و 60 ساعت اضافه کاری در طول هفته متداول است.
• بررسی انجام گرفته بر روی چهار کارخانه در چین توسط SACOM and War on Want نشان داده که کارگران در هر ماه بدون افزایش چشمگیر حقوق بین 80 تا 15 ساعت اضافه کاری انجام می دهند.

دلایل و تأثیرات دستمزدهای پایین

دستمزدهای پایین پرداخت شده به کارگران صنعت پوشاک این حس را به آنها منتقل کرده که برای برآورده کردن نیازهایشان چاره ای جزء انجام اضافه کاری ندارند. با این حال یک نیروی کاری خسته و فرسوده با بهره وری پایین مواجه می شود و اگر اشتباهات یا خطاهای فاحش در طول کار از وی سر زند، حتی می تواند خطرناک باشد. برای خود کارگران نیز ساعت کاری طولانی مدت به شدت زندگی شخصی خودشان را با مشکل رو به رو می کند.
مدیریت ساعات کاری در کل با روش های خرید شرکت ها در زنجیره تأمین ارتباط در هم تنیده ای دارد. صنعت مد به دنبال روش هایی است تا زمان های تکمیل فرآیند را از راه اندازی طرح های جدید تا دسترسی در فروشگاه کاهش دهد، به همین دلیل کارخانه های تولید موظف هستند تا با سرعت بیشتری کار کنند. اگر سفارشات نتوانند بدون اجبار بیشتر به اضافه کاری تکمیل شوند، پس گزینه های افزایش استفاده از نیروی کار غیر رسمی، قرارداد فرعی کار با دیگر سایت های تولیدی یا کار در منزل می تواند ریسک های بیشتر را به زنجیره تأمین وارد نماید.

اقدامات عملی

شرکت ها با انجام فعالیت های زیر می توانند از ساعات کاری مسئولانه پشتیبانی نمایند:

• بررسی قوانین (یعنی از طریق حسابرسی یا دیگر فرآیندهای مشارکت کارگر) مطابق با دستورالعمل های ساعات کاری و اضافه کاری در سطح ملی و توافق جمعی با اتحادیه های تجاری و سازمان های کارگری؛
• حصول اطمینان از اضافه کاری داوطلبانه و پرداخت در یک نرخ افزایشی؛
• اطمینان از تعلق گرفتن حداقل یک روز استراحت در هر هفت روز کاری یا معادل آن به کارگران؛
• بهبود دستمزدها در ساعات کاری اصلی تا کارگران مجبور به اضافه کاری برای به دست آوردن دستمزد کافی برای امرار معاش نشوند؛
• افزایش هماهنگی بین تأمین کنندگان و مصرف کنندگان در طول خرید، ثبت سفارش و زمان های تکمیل فرآیند جهت درک تأثیر تغییرات لحظه آخری برای سفارشات.

جمع بندی

• دستمزدهای بسیار پایین در صنعت پوشاک، کارگران را مجبور می کند تا برای برآورده کردن نیازهایشان به اضافه کاری بپردازند و از 48 ساعت کاری توصیه شده در طول هفته بیشتر فعالیت داشته باشند.
• در بررسی انجام گرفته بر روی کارخانه های پوشاک بنگلادش مشخص شده که 97 درصد از کارگران آنها بیش از 60 ساعت در طول هفته اضافه کاری داشته اند.
• تغییرات لحظه آخری در طول سفارش و زمان های تکمیل فرآیند کوتاه تر به کارخانه ها برای برطرف کردن نیازها با اصرار به اضافه کاری فشار وارد می نماید.