قانون کپی رایت، نشان تجاری، حق ثبت اختراع

درک مسائل مربوط به مالکیت معنوی در صنعت مد جداَ چالش برانگیز است. یک مبحث قانونی است که حتی برای وکلای متبحر نیز پیچیده است، چه برسد به روزنامه نگاران و طراحان مد که با این حوزه زیاد آشنایی ندارند. این موضوع بدان معناست که گاهی اوقات علی رغم تلاش ما ممکن است در موضوعات مربوط به نقض حق نشان تجاری و کپی رایت درگیر جزئیات شویم.
پس از طرح دعوای نشان تجاری اپل با سامسونگ، این موضوع به عنوان اتفاقی که می تواند صنعت مد را تحت تاثیر قرار دهد، مورد توجه ما قرار گرفت. بنابراین تصمیم گرفتیم تا با یک متخصص تماس بگیریم تا به ما کمک کند که یک بار برای همیشه موارد موجود را از هم تفکیک نماییم. سوزان اسکافید که موسس یک موسسه حقوقی مد است، پیشگام در زمینه قانون مد و منبع موثق گزارشات Fashionista است. ما از او خواستیم که به ما در تحلیل اصول کمک کند تا شما اگر دانشجویی هستید که می خواهید از آخرین مورد نقض حق کپی رایت سر در بیاورد و چه طراحی هستید که به دنبال ثبت نشان تجاری هستید، بتوانید به درک خوبی در این زمینه برسید.
به این فکر کنید: «قانون مالکیت معنوی مد برای مانکن ها »
همه بیانات سوزان اسکافید در گفتگو با Fashionista

چه حمایت هایی از مالکیت معنوی می شود؟

خود مالکیت معنوی در زمره یک قانون نیست، بلکه در اصل مثل یک چتر از اصول ایده های تجسمی یا دارایی های نامحسوس محافظت می کند. در حقیقت حق کپی رایت مختص آثار ادبی یا هنری و حق ثبت اختراع مختص اختراعات است. اما نشان تجاری با هر دوی این موارد متفاوت هستند، این نشان مختص مواردی است که لزوما جدید نیستند. حق کپی رایت و حق ثبت اختراع مشوق نوآوری و قانونی برای حمایت از نوآوری هستند. نشان تجاری درباره علائم و نمادهایی است که معرف یک شرکت خاص هستند. هر یک از این موارد، مفهوم بسیار ویژه ای در صنعت مد دارند.

کپی رایت

قانون کپی رایت چیست؟

یک قانون پایه ای وجود دارد در مورد این که چه مواردی تحت حمایت قرار بگیرند (تحت حق کپی رایت)، در اصل این قانون در مورد چیزهایی است که اصیل و ابتکاری هستند. در مورد چیزهای کاربردی یا عملکردهای فیزیکی در جهان حقیقی هرگز نمی توان از قانون کپی رایت استفاده کرد. ممکن است شما بگویید: «یک لحظه صبر کن تا ببینم که آیا این کتاب کاربردی است یا خیر؟» در این حالت، آن اطلاعات منتقل می شوند، اما وقتی ما، کاربردی را جزء کپی رایت در نظر می گیریم، منظور ما عملکرد فیزیکی است، مثل حالتی که شما از آن کتاب به عنوان نگهدارنده در یا کاغذ استفاده می کنید. انتقال اطلاعات یا فقط کالاهای بصری تابعی از کپی رایت نیستند. صد سال پیش، اداره کپی  رایت ایالات متحده تصمیم گرفت که همه صنعت مد، کاربردی است. این تصمیم برای همه لباس ها وضع شد و مهم نیست که چقدر عجیب و غریب باشند یا چقدر استادانه تولید شده باشند، همه آنها مشمول قانون کپی رایت می شوند. شما نمی توانید در حالی که یک لباس تمام قد و زیبا پوشیده اید، مشغول تمیزکردن خانه شوید، این موضوعی نیست که مشمول قانون کپی رایت شود.

چه مواردی در صنعت مد توسط قانون کپی رایت مورد حمایت قرار می گیرند؟

گفته می شود که برخی استثنائات در حوزه قانون کپی رایت وجود دارد که در صنعت مد بکار برده می شود و در واقع برای شرکت های فعال در صنعت مد بسیار مهم است. یکی از آن موارد، جواهرات است. جواهرات کاربردی نیستند، بلکه صرفا تزئینی هستند. جواهرات بدن شما را نمی پوشانند، شما را گرم نگه نمی دارند. بنابراین جواهرات تا حدود زیادی تحت حمایت قانون کپی رایت قرار می گیرند، زیرا جواهرات شباهت زیادی با مجسمه های مینیاتوری دارند و چون مجسمه ها جزئی از هنر هستند، پس هنر تحت حمایت قانون کپی رایت قرار می گیرمد. شما می توانید این مجموعه از استثنائات را یک مقدار گسترش دهید. مانند وقتی که از یک گیره تزئینی بر روی کیف دستی استفاده می کنید که بیشتر شبیه یک مجسمه است، شما می توانید گیره را از کیف جدا کنید که در این صورت فقط مجسمه باقی می ماند.

تفکیک مفهومی و چاپ

یکی دیگر از حوزه های بسیار بزرگ صنعت مد که از حق کپی رایت استفاده می کند، طراحی های دوبعدی مثل چاپ پارچه، بافت ژاکارد، الگوهای توری است. تفکیک مفهومی یعنی چگونه از طرح های دوبعدی مانند چاپ پارچه حمایت کنیم؛ شما می توانید تصور کنید که این چاپ از بین رفته و چیز دیگری جایگزین آن شده است. در واقع فقط از دهه 1950 به این مورد توجه شد، زمانی که اداره کپی رایت به این نتیجه رسید که رنگ روی پارچه تفاوت چندانی با رنگ روی بوم یا جوهر روی کاغذ ندارد. این اتفاق برای طراحانی که در حال ایجاد چاپ بر روی پارچه های خود هستند، بسیار مفید است. اکنون، در صورت تقاضا شما می توانید یک یارد یا یک متر پارچه را به صورت سفارشی چاپ کنید. این موضوع برای طراحان کوچک حتی از نظر دوره برخورداری از حمایت نیز مفید است.

حق ثبت اختراعات

حق ثبت اختراعات چیست و چگونه از آن بهره مند می شوید؟

باز هم تمامی موارد قانون حق ثبت اختراعات برای صنعت مد کاربردی نیستند. به طور معمول مواردی مانند گیره های قزن قفلی و زیپ ها و همچنین ولکرو (Velcro) دارای حق ثبت اختراع هستند. همچنین پارچه های کارآمد، مانند کولار یا پارچه های مختص عایق بندی، یا انواع دیگر مدهای کاربردی مانند پوشش های محافظتی، لباس های فضانوردی، لباس های پیاده روی روی فضا یا چیزهایی از این دست نیز مشمول قانون ثبت اختراعات شده اند و احتمالا چندین گواهی ثبت اختراع داشته باشند.
حق کپی رایت فقط باید مختص سازنده اصلی باشد؛ حق ثبت اختراع مختص مواردی است که نه تنها مفید هستند، بلکه باید در کل جهان، جدید یا بدیع نیز باشند. شرط دیگری که از ملزومات داشتن حق ثبت اختراع محسوب می شود این است که این کار از عهده شخصی که دارای مهارت های معمولی است، برنیاید. یعنی شاید نوع جدیدی باشد، اما هر طراح آموزش دیده می داند که می تواند این کار را انجام دهد.
نکته مهم درباره حق کپی رایت، اتوماتیک بودن آن است. ثبت حق کپی رایت مشمول مزایایی می شود، از جمله این مزایا این است که حتی اگر شما در طی فرآیند ثبت حق کپی  رایت مواردی را انجام ندهید، باز هم تحت حمایت قانون کپی رایت قرار می گیرید. اما حق ثبت اختراعات، گران و زمان بر است، چون شما به یک وکیل نیاز دارید. میانگین مدت زمانی که برای گرفتن حق ثبت اختراع طول می کشد، معمولا دو سال است که در دنیای مد زمانی بسیار طولانی است. معمولا هزینه اخذ حق ثبت اختراع در کمترین حالت، 6000، 8000 یا 10000 دلار است، زیرا برای طی روند رسیدگی به پرونده ثبت اختراع باید مدام بین وکیلتان و اداره ثبت اختراع در رفت و آمد باشید. حتی اگر اداره ثبت اختراع سابقه همکاری با صنعت مد را داشته باشد و حتی اگر المان هایی در صنعت مد وجود داشته باشد که واجد شرایط اخذ حق ثبت اختراع باشد، باز هم این کار ارزش وقت گذاشتن ندارد. مگر اینکه شما طراحی باشید که بخواهید محصولاتتان را فصل به فصل تکرار کنید.

چه بخش هایی از صنعت مد تحت حمایت حق ثبت اختراع قرار می گیرند؟

فعالان عرصه ثبت اختراع همیشه در خطاب به صنعت مد می گفتند که: «خب پیراهن، پیراهن است. کیف، کیف است. به نظر می رسد همه چیز برای ما یکسان است.» به جز در چند مقوله، به طور کلی حمایت از حق ثبت اختراع در صنعت مد به صورت تاریخی دشوار بوده است. یکی از این موارد، کفش به خصوص کفش ورزشی بوده است. اگر راه هایی هست که بتوانید سریعتر مسیرتان را طی کنید، از روی هر چه که هست بالاتر بپرید، آنگاه ممکن است یک نوآوری خاص بتواند تحت حمایت حق ثبت اختراع قرار بگیرد. مقوله دیگری که به مدت زیادی در طول قرن نوزدهم تحت حمایت حق ثبت اختراع بوده است، لباس زیر زنانه یا زیرپوش زنانه بوده است که همه را به سمت بالاپوش ها و دامن های پف کرده (قرن هجدهم) کشانده است.

پتنت های طراحی

پتنت های طراحی، زیرمجموعه ای از قانون حق ثبت اختراع هستند. به طور کلی وقتی می گوییم حق ثبت اختراع، معمولا منظورمان حق ثبت اختراع کاربردی یا پتنت کاربردی است. این مجموعه، مجزا از پتنت های طراحی، واقعا یک موقعیت بسیار بکر هستند که تا قبل از اپل و سامسونگ زیاد مورد توجه قرار نگرفته بودند. پتنت های طراحی هنوز هم جز مقوله های کاربردی به حساب می آیند که از جنبه های زینتی یا تزئینی محصولات کاربردی حمایت می کنند. اگر کفشی دارید که فرم جالبی دارد یا شبیه یک مجسمه پاشنه بلند است که عملکرد خاصی ندارد، اما بخشی از آن به طریقی دیگر جز محصولات کاربردی محسوب می شود، در این صورت ممکن است بتواند تحت حمایت پتنت طراحی قرار بگیرد.
نایک به همراه یک گروه از شرکت های فعال در عرصه فناوری جزء 10 دارنده برتر پتنت های طراحی ایالات متحده محسوب می شوند. کیف های دستی (با کیفیت) با مصنوعات فلزی تزئینی که معمولا تزئینی یا مجسمه ای هستند، در زمره این موارد قرار می گیرند، به عنوان مثال، الکساندر وانگ دارای چندین پتنت طراحی در این زمینه است. ما بیشتر در مورد جنبه های تزئینی محصولات کاربردی صحبت می کنیم. پتنت های طراحی معمولا کمی ارزانتر هستند، حدود 4000 تا 6000 دلار هزینه دارند و معمولا روند اجرایی آنها حداقل 6 ماه طول می کشد.

نشان تجاری

نشان تجاری چیست و چگونه آن را دریافت کنیم؟

(پتنت ها یا حق ثبت اختراع)، قانون حمایتی بسیار پرقدرتی هستند، اما در مد استفاده محدودی دارند، به همین دلیل بسیاری از شرکت های مد و طراحان به صورت پیش فرض از قانون حمایتی نشان تجاری استفاده می کنند. قانون حمایتی نشان تجاری معمولا نمی تواند از تمام پوشاک یا اکسسوری حمایت کند، اما حداقل می تواند از لوگو یا اتیکت محصول حمایت کند. در حقیقت اشتیاق مفرط به لوگو، در اصل تقصیر وکلایی است که در عرصه نشان تجاری فعالیت می کنند. وکلای نشان تجاری از مشتریان خود درخواست می کنند که لطفا چیزی را در ظاهر قرار دهید تا چیزی برای حمایت در اختیار داشته باشید.
نشان های تجاری از پونی های (اسب های مورد استفاده در بازی چوگان) کوچک، تمساح ها یا پنگوئن ها (نشان های تجاری خاص) محافظت می کنند. این نشان ها در ظاهر محصولات و همچنین در برچسب داخلی آنها مورد استفاده قرار می گیرند. نشان های تجاری مثل کپی رایت ارزان نیستند، اما مثل حق ثبت اختراع هم گران نخواهند بود. به اعتقاد من، هر پرونده نشان تجاری آنلاین برای هر گروه از محصولات 275 دلار هزینه دارد. آنها مجبورند هر محصولی مثل لباس، اکسسوری، کفش، جواهرات و عطرها را جداگانه ثبت کنند. ثبت یک نشان تجاری به طور معمول چهار تا شش ماه زمان می برد. اگر با یک وکیل کار می کنید، بسته به اینکه روند ثبت نشان تجاری شما چقدر طول بکشد، ممکن است بین 1500 تا 2500 دلار نیز دستمزد وکیل بپردازید. نشان های تجاری، حروفی ساده  هستند، اما نمادها اندکی از نظر تحقیق و بررسی و موارد دیگر پیچیده تر هستند.
وقتی که شما نشان تجاریتان را گرفتید و این نشان توسط اداره ثبت نشان تجاری تایید شد، شما از حمایت بسیار خوبی برخوردار خواهید شد. روند کاری ایالات متحده در این زمینه بسیار غیر معمول است: حتی اگر شما نشان تجاریتان را ثبت نکنید، باز هم از حمایت قانون ثبت نشان تجاری برخوردار خواهید بود که ما آن را حقوق عرفی حمایتی نشان تجاری می نامیم. اگر چه ما هنوز هم توصیه می کنیم که نشان تجاریتان را ثبت کنید. اگر کسی بخواهد به خاطر اینکه شما نشانتان را ثبت نکرده اید، شما را تخریب کند، به عنوان دارنده نشان تجاری از وضعیت بهتری برخوردار خواهید بود. نکته منفی قانون نشان تجاری این است که فقط از خود مارک (نشان) حمایت می کند نه از کل پوشاک یا اکسسوری. نشان های تجاری برای برندهای مشهور و شناخته شده بسیار باارزش هستند. معمولا وقتی طراحان کوچک نوظهور یا مستقل دست به کپی محصولات می زنند، همه چیز را به جز نشان تجاری کپی می کنند، چون نشان تجاری آنها ناشناخته است، بنابراین کار آنها ارزش چندانی ندارد.
بهترین کاری که یک طراح می تواند انجام دهد این است که به صورت پیشگیرانه عمل کند. من بسیار خوشحال می شوم زمانی که کسانی به من مراجعه می کنند که قبل از اینکه منتظر شوند تا حق و حقوقشان به عنوان دارنده نشان تجاری نقض شود، نشان تجاری خود را ثبت می کنند. در غیر این صورت ممکن است آنها بر سر اینکه چه کسی صاحب حق است، به مبارزه بپردازند. آنها باید سعی کنند تا ثابت نمایید که برای اولین بار از این نشان استفاده کرده اند.

ظاهر تجاری

دسته آخر، یک دسته بندی ویژه از علائم تجاری است که به عنوان ظاهر تجاری شناخته می شود. این نشان در ابتدا مختص بسته بندی محصول، چیزی شبیه به جعبه های آبی رنگ کوچک Tiffany بود. ظاهر تجاری، مختص ویژگی های بصری محصول، یعنی چیزی شبیه به زیره قرمز رنگ کفش های برند Louboutin است که بخشی از محصول واقعی است. حتی بدون راه رفتن با کفش و با نگاه کردن به داخل آن و دیدن علامت مشخصه داخل آن یا با نگاه کردن به blind stamp (یک تصویر، طرح یا حروف چاپی است که معمولا بی رنگ است و در ظاهر محصول فرورفتگی ایجاد می کند) بر روی زیره قرمز رنگ کفش، شما می فهمید که این کفش تولید برند Louboutin است؛ بنابراین تنها زیره قرمز رنگ این کفش است که به عنوان نشان تجاری عمل می کند. یک نمونه عالی دیگر از نشان ظاهری که شامل کل محصول می شود، Hermès Birkin یا Kelly است. این شرکت در ابتدا کارش را با ثبت فقط یک کیف دستی که لایه رویی آن به صورت برگشته بر روی کیف قرار می گرفت و معمولا با یک حاشیه چرمی تزئین می شد، آغاز کرد. اگر کیفی با این مشخصات تولید کنید حتما یک دستور قضایی مبنی بر توقف تولید آن از جانب Hermès Birkin دریافت خواهید کرد. آنها سپس تصمیم به ثبت کامل کیف دستی گرفتند، زیرا وقتی که شما به یک محصول با آرم Birkin نگاه می کنید، مطمئن می شوید که این محصول تولید برند Birkin است؛ شما می دانید که این محصول در کجا تولید شده است، به خصوص اگر شما بخشی از بازار هدف آنها و یا بخشی از بازار هدفی باشید که آنها خواهان دستیابی به آن بازار هستند. چمدان Céline نیز یک نشان تجاری است. الگوی بافتBotteg  Veneta نیز در واقع یک نشان تجاری است، اما یک ثبت بسیار محدود دارد، زیرا تقریبا در محدوده چندین میلی متر مربع قرار گرفته است، بنابراین شما نمی توانید از کل بافت حمایت کنید.
ظاهر تجاری مانند سایر شکل های نشان تجاری فقط به طراحی های معروف یا برندهای بزرگ که می توانند مبلغ زیادی برای تبلیغات هزینه کنند، کمک می کند. ترفند اداره نشان تجاری مبنی بر اینکه شما سزاوار دریافت ظاهر تجاری هستید، این است که این نشان «معنای ثانویه را در ذهن مصرف کننده متبادر می کند». مصرف کننده به کفش نگاه نمی کند و بگوید «اوه کفشی با زیره قرمز، این کفش ها به لباس من می آیند». مصرف کننده به کفش نگاه می کند و می گوید: «اوه کفشی با زیره قرمز، من آن برند را می شناسم». این مهم است و بدیهی است که تلاش های بازاریابی شرکت یک چنین چیزی را درخواست می کند.

نحوه تفاوت قوانین مالکیت معنوی بر اساس کشورها

نکته دیگری که باید به طور کلی در مورد حمایت از IP برای مد و چیزهای دیگر بدانید، این است که این امر براساس حوزه قضایی کشورها متفاوت است. شما می توانید از آن محصول در ایالات متحده حمایت کنید، اما در کشورهای دیگر خیر. تنوع بین المللی زیادی وجود دارد، در حقیقت دسته چهارم قانون حمایت از IP که با نام حمایت از طراحی نامیده می شود، مربوط به مد است که ترکیبی از زیبایی شناختی و ویژگی های کاربردی است. این قانون در سراسر اروپا، ژاپن، هند، فلسطین و برزیل وجود دارد. براساس توضیحاتی که دادم، صنعت مد معمولا ممکن است در شکاف قانونی بین کپی رایت و حق ثبت اختراع گرفتار شود، به همین دلیل ما همیشه به صورت پیش فرض از نشان تجاری استفاده می کنیم. این دسته چهارم از قوانین حمایتی ابتدا در اروپا تصویب شد، سپس به جاهای دیگر دنیا گسترش یافت. این قانون، جدیدترین دسته از قوانین حمایتی IP است که به صنعت مد این کشورها بسیار کمک کرده است.
ایالات متحده بسیار کشور غارتگری است. تنها کشوری که به صورت کامل از حق کپی رایت در صنعت مد حمایت می کند، کشور فرانسه است. همانگونه که درست حدس زدید، قطعا در این زمینه سود شخصی نیز مورد توجه است. حق کپی رایت نوعی از قوانین حمایتی است که طولانی مدت است. حداقل استاندارد بین المللی این قانون، حیات یک نویسنده یا در این مورد یک طراح است که بیش از 50 سال است، این زمان در ایالات متحده بیش از 70 سال است. این زمان در مقایسه با مدت اعتبار حق ثبت اختراع که 20 سال و مدت اعتبار یک پتنت طراحی که فقط 15 سال است، بسیار طولانی تر است. نشان های تجاری می توانند در دوره های کوتاه مدت برای همیشه ادامه داشته باشند. زمانی که برای اولین بار یک نشان تجاری را دریافت می کنید، این نشان به مدت 10 سال اعتبار دارد. در ایالات متحده هر 10 سال یکبار باید هزینه تمدید نشان تجاری را پرداخت کنید، این شرایط برای کشورهای مختلف متفاوت است. برای دریافت پتنت طراحی در بسیاری از کشورها، شما باید آن را ثبت کنید، اما این روند در بیشتر کشورها اتوماتیک است. در اروپا شما به مدت 3 سال از حمایت اتوماتیک برخوردار می شوید، همچنین در اروپا شما می توانید پتنت طراحیتان را برای 5 سال ثبت نمایید که این مدت تا 25 سال قابل تمدید است.

جعل در مقابل نقض

بسیاری از کلمه و واژه جعل، سوء استفاده می کنند. ما فقط زمانی که با نشان تجاری سروکار داریم، از کلمه جعل استفاده می کنیم، یعنی زمانی که با یک کپی کاملا دقیق از نشان تجاری روبرو هستیم. به عنوان مثال، وقتی که شما یک کیف کرباسی Louis Vuitton را می بینید، چیزی که مشاهده می کنید، یک کیف قهوه ای و برنزه است که روی آن طرح های کوچکی وجود دارد، اما فاقد مارک LV یا هر چیز دیگری است، این کیف از دور، ظاهر یکسانی با کیف های برند LV دارد، اما وقتی که از نزدیک به آن نگاه می کنید، متوجه می شوید که این فقط یک محصول جعلی واقعا زشت است. این مورد حتی تقلب هم محسوب نمی شود. این مورد فقط یک نقض حقوقی است. وقتی در مورد حق کپی رایت و حق ثبت اختراع صحبت می کنیم، به هیچوجه در مورد جعل حرف نمی زنیم، در واقع فقط نقض حقوقی در این دو مورد صادق است.

استفاده منصفانه

ما در ایالات متحده برای هر دو قانون نشان تجاری و کپی رایت، شروطی برای استفاده منصفانه داریم. اگر در حال نوشتن یک مقاله هستید، در صورت نوشتن نقد ادبی، می توانید از نام برند تجاری استفاده کنید. این کار به هیچ وجه نقض قانون نشان تجاری محسوب نمی شود. اگر در زمینه متون آموزشی فعالیت می کنید، می توانید از تصاویر این برندها استفاده کنید. استفاده منصفانه مجموعه روشنی از یک سری از قوانین خاص نیست، بلکه در واقع یک نوع دفاع است. اگر از محصولات دارای حق کپی رایت، نشان تجاری و حق ثبت اختراع استفاده کاری بکنید و صاحبان این حقوق بعدا بیایند و از شما شکایت بکنند، شما می توانید بگویید: «این کار صرفا یک استفاده منصفانه بوده است، زیرا فقط در یک زمینه محدود آن را انجام داده اید.» شما باید در صورت لزوم آن را در دادگاه نیز به اثبات برسانید. ما هرگز کاملا مطمئن نمی شویم چیزی عادلانه است، مگر اینکه دادگاه آن را به اثبات برساند.

چرا طراحان اکثرا اقامه دعوی نمی کنند؟

بیشتر اوقات به این دلیل است که حق با آنان نیست. اگر به خیابان Canal سری زده باشید، تعداد زیادی نشان های تجاری تقلبی را روی کیف ها، عینک های آفتابی و غیره مشاهده می کنید. برندها حق دارند این موضوع را پیگیری کنند. بار دیگر موضوع انتخاب جدال شماست. شما می توانید هزینه و زمان زیادی را صرف طرح دعوی همیشگی در دادگاه بکنید. این کار واقعا تحلیل سود و زیان است. بسیاری از طراحان و بسیاری از شرکت های مد، اخطاریه های قضایی زیادی را مبنی بر توقف فعالیت ارسال می کنند، مواردی که هرگز علنی نمی شوند، بعد از ارسال اخطاریه، آنها کالای مورد نظر را بی سروصدا از بازار خارج می کنند.
این مورد بیشتر اوقات در مورد شرکت هایی که نشان ظاهری دارند، صدق می کند، چه این نشان یک زیره قرمز کفش باشد و چه یک طرح به خصوص مانند کیف دستی. آنها اخطاریه های قضایی زیادی را مبنی بر توقف فعالیت ارسال می کنند. ممکن است به نظر برسد که یک شرکت خیلی در راه اجرای حکم پافشاری نمی کند. به طور معمول آنها یک تیم حقوقی و مشاورانی در خارج از کشور دارند. آنها معمولا اخطاریه های زیادی می فرستند و فقط در مواردی که واقعا باارزش باشد، تصمیم می گیرند که طرح دعوی کرده و موضع را از طریق دادگاه پیگیری نمایند.
بسیاری فکر می کنند که این امر باید خوب باشد، زیرا نسخه های غیر متعارف زیادی در این حالت مشاهده می شود. فقط این دلیل که نسخه های غیر متعارف زیادی را مشاهده می کنید، به این معنی نیست که شما یکی از کسانی نباشید که ممکن است آن اخطاریه ها را دریافت کند و یا اینکه ممکن است شرکت ها به دنبال اجرای حکم نباشند. قیاسی که وکلای نشان تجاری و وکلای IP در این مورد از آن استفاده می کنند این است که این مثل یک بازی whack-a-mole (بازی که در آن بازیکنان از یک چکش چوبی برای ضربه زدن به خال های اسباب بازیی که به صورت تصادفی ظاهر می شوند، استفاده می کنند) است: اگر به یه جایی ضربه بزنید از یه جای دیگه سروکله اش پیدا میشه.
گفته می شود که شرکت ها باید به تلاش خود ادامه دهند و باید خود آنها هم تا حدی مراقب اوضاع باشند. اگر آنها نشانه هایی را که از نقض حقوقشان مشاهده کردند، به ارگان های امنیتی اعلام نکنند باعث فراگیر شدن این موضوع با گذشت زمان می شود. به نوان مثال، کلمه آسپرین در گذشته یک نشان تجاری بود، اما مردم الان از این کلمه به عنوان اسم یک دارو استفاده می کنند، در واقع کلمه آسپرین به صورت یک عنوان همگانی برای نوع خاصی از دارو تبدیل شده و دیگر یک نشان تجاری محسوب نمی شود. کلینکس (Kleenex) و زیراکس (Xerox) همیشه نگران این موضوع بوده اند و شانل (Chanel) نیز  از این بابت نگران بوده است. هر چند وقت یکبار در مجلات تجاری، تبلیغی از Chanel را مشاهده می کنید که می گوید: «لطفا آن را Chanel ننامید، Chanel موسس شرکت ماست، Chanel برند ماست، آن را کت Chanel بنامید، از سبکChanel  استفاده نکنید.». آنها نگران از بین رفتن این نشان تجاری هستند، زیرا بسیاری از مردم این خطا را مرتکب می شوند.

اینترنت چه نقشی بازی می کند؟

من فکر می کنم که رسانه های اجتماعی در واقع مفید هستند. اینترنت شمشیری دو لبه برای مد و مالکیت معنوی بوده است. از یک طرف، زندگی را برای مقلدهای حوزه مد آسان تر کرده است، چون آنها یک صندلی در ردیف جلو دارند (به آخرین طرح های ارائه شده، دسترسی دارند) و از طرف دیگر، رسانه های اجتماعی ابزار بسیار قدرتمندی هستند. بیشترین قدرت در حوزه هایی است که قانون در آنها بسیار روشن است، مانند طراحی جواهرات. یک زوج طراح فرانسوی با برچسب Hanna Bernhard، شرکت HSN را به دست گرفتند و توانستند سنجاق سر توکان را قبل از اینکه حتی برای فروش گذاشته شود، از مجموعه Iris Apfel زمین بزنند. طراحان این موضوع را فهمیدند، پس تصمیم گرفتند به هرکسی که می شناسند، به هر بلاگری، به هرکسی که ممکن بود به آن حیطه دسترسی داشته باشد، ایمیل ارسال کنند. آنها حتی تصویری از Iris Apfel پیدا کردند که نشان می داد اصل محصول متعلق به آن برند است. تقریبا بلافاصله بعد از این اتفاق، HSN عذرخواهی کرد و اعلام کرد که آنها قصد ندارند این محصول را به عنوان بخشی از مجموعه خودشان تولید کنند. در صورتی که قانون کپی رایت از طراحی جواهرات حمایت نمی کرد، ممکن بود وکلای HSN خیلی سریع غافلگیر نشوند. آنها فورا فهمیدند که باید مسئولیت پذیر باشند، بنابراین توافق کردند که آن محصول را تولید نکنند. این نوع مثال ها واقعا فوق العاده هستند؛ Pamela Love و دستبندهایی که از Chanel کپی کرد (مثال های دیگری از این حوزه هستند).

پیامدهای طرح دعوی اپل در مقابل سامسونگ برای صنعت مد چیست؟

اگر تصور می کنید که سایر افراد، پتنت شما را کپی کرده اند، نگران نباشید، چون در پتنت طراحی، قوانین ویژه ای در مورد خسارات وارد شده به شما وجود دارد. به طور کلی دارنده پتنت می تواند صد در صد از سود نقض  شده را به دست آورد که در این زمینه یک معامله 400 میلیون دلاری وجود داشته است: سامسونگ به خاطر نقض حقوقی پتنت های طراحی گوشی های هوشمند اپل، محکوم به پرداخت تمام سود این محصولات به اپل شد.
این قاعده ویژه در مورد شکایت های مربوط به پتنت های طراحی با موضوع دو پرونده شکایتی مربوط به قالیچه در قرن نوزدهم گره خورده است. شخصی یک قالیچه را با طرحی تزئینی تولید کرد، اما این قالیچه توسط شرکت دیگری کپی شد. خالق اولیه که دارای حق پتنت طراحی بود، شکایت خود را از طریق دیوان عالی پیگیری کرد، این پرونده در نهایت فقط با پرداخت شش سنت غرامت پایان یافت. حتی در قرن نوزدهم هم شش سنت پول زیادی نبود. او از این بی عدالتی خشمگین شد، حتی وکلایی که در زمینه حق ثبت اختراع کار می کردند، نیز بسیار از این بی عدالتی ناراحت شدند. کنگره به حدی از این بی عدالتی خشمگین شد که قانون حمایتی پتنت طراحی را تصویب کرد. طبق این قانون صد در صد خسارت مربوط به نقض این ماده حقوقی (که در حمایت از تولید تصویب شده) باید پرداخت شود. حدود یک قرن و نیم بعد از آن اتفاق، هر دادگاهی که در این مبحث وارد می شود، باید هر آنچه که به عنوان محصول تولیدی به مصرف کننده فروخته شده است، برخورد کند. آنچه که درباره طرح دعوی اپل در برابر سامسونگ مطرح شد، مربوط به تمام اجزای متشکله گوشی های هوشمند نیست. ممکن است محصول تولیدی، محصول نهایی که به دست مصرف کننده می رسد، نباشد، بلکه فقط شامل اجزای سازنده آن محصول باشد. دیوان عالی درخواست اپل را پس فرستاد تا تصمیم بگیرد که آیا این ماده قانونی مربوط به ساخت محصول می شود یا فقط مربوط به اجزای متشکله آن است، شاید این قانون فقط مربوط به شکل گوشی یا نمادهای خاصی بر روی صفحه نمایش آن باشد، در این صورت اپل فقط باید سود منتسب به آن اجزا را دریافت کند.
در زمینه مد؟ خیلی سخت است اگر ما بخواهیم با یک پتنت طراحی کار کنیم که فقط بخشی از یک شی را پوشش می دهد. مثلاAlexander Wang ، او دارای چندین پتنت طراحی در زمینه مصنوعات فلزی مانند گوشه های تزئینی فلزی کیف های دستی است. یا در مورد نایک، این شرکت دارای چندین پتنت طراحی در زمینه پاشنه های خاص کفش یا یک نوع بخصوص سرپنجه کفش است. این ماده قانونی چگونه در این زمینه ها از تولید حمایت می کند؟ چگونه تعیین می نماید که سود حاصل از این مصنوعات فلزی به کار رفته در یک کیف چقدر است؟ آیا ما باید یک کیف را با یک سخت افزار عمومی (مثل گوشی هوشمند) مقایسه کنیم؟ آیا ما باید این کیف را با کیفی مقایسه نماییم که فاقد این مصنوعات فلزی باشد؟ چگونه باید تصمیم بگیریم؟ این احتمال وجود دارد که پتنت طراحی در صنعت مد ارزش پیشرفت چندانی نداشته باشد. اگر واقعا نتوانید خسارت چندانی دریافت کنید در این صورت مقلدهای مد، پرداخت خسارات احتمالی را به عنوان بخشی از هزینه انجام کار قلمداد می کنند.
به عبارت دیگر، هنگامی که نوبت به مقابله با پتنت های طراحی در مقابل مقلدان مد می رسد، ما به طور قطع عامل بازدارنده را کاهش داده ایم و این موضوعی است که به صنعت مد آسیب می رساند. همان طور که می دانید صنعت مد در مقایسه با سایر رسانه های ابتکاری از حمایت چندانی برخوردار نیست. هر وقت چیزی را از دست می دهیم، صدمه می بینیم. در واقع شاید نقش صنعت مد فقط در حد یک آغازگر برای تصویب ماده قانونی پتنت طراحی باشد. شاید ما نتوانستیم در کنگره موفق شویم که مراتبی از حق کپی رایت به صنعت مد اختصاص یابد. شاید نشان های تجاری محدود باشند، اما واقعا تلاش خواهیم کرد که از ماده قانونی پتنت طراحی به نفع خودمان استفاده کنیم. درست در همان زمان که ما در حال تلاش هستیم و ثبت پتنت های طراحی در صنعت مد افزایش می یابد و در حالی که این کار به بخشی از استراتژی های شرکت های فعال در صنعت مد تبدیل می شود، متأسفانه ما از این گزینه محروم می شویم. به همین دلیل طرح دعوی اپل و سامسونگ برای صنعت مد اهمیت زیادی داشته است.