دریافت گرمای خودکار از طریق ژاکت تغییرشکل دهنده
اگر شما در یک روز سرد وارد ساختمانی گرم شوید، پارچه موجود در این ژاکت جدید، خودش در پاسخ به نغییرات آب و هوایی می تواند تغییر شکل دهد، بنابراین شما می توانید ژاکت را بدون تحمل گرمای پیش از حد همچنان در تن داشته باشید. وقتی شما دوباره به بیرون می روید، پارچه به شرایط قبلی خود باز می گردد و عایق گرمایی بیشتری جهت حفظ شما در برابر گرما فراهم می کند.
درون پارچه، نوع جدیدی از نخ که عمل تغییر شکل دادن را انجام می دهد، وجود دارد. به گفته برنت ریدلی، مدیر عامل و مؤسس شرکت اسکایسکراپ (شرکت توسعه دهنده پارچه و ارائه دهنده نوع جدیدی از لباس که از این نخ ها استفاده می کند، این شرکت کار خود را با تولید ژاکت شروع نموده است)، “نخ جهت داشتن یک پاسخ اغراق آمیز به دما، ساختار یافته شده است، بنابراین وقتی دما دچار تغییر می شود، گسترش پیدا می کند یا بیشتر منقبض می شود”. نخ جدید با یک نخ قدیمی ترکیب می شود و به عنوان نخ جدید گسترش پیدا می کند و ساختاری از پارچه ترکیبی را به وجود می آورد که از یک شکل مسطح به یک شکل موجی، همانند درون مقوای شیاردار حرکت می کند. بسته های کوچک هوا در نتیجه عایق بندی بیشتر شکل می گیرند.
اگر ژاکت قدیمی بتواند به راحتی گرمایی بین محدوده دمایی 10 تا 15 درجه سانتیگراد را فراهم کند، ژاکت جدید دارای محدوده دمایی 20 تا 30 درجه است. آقای ریدلی می گوید: “ما بر روی کمتر نمودن تأثیر تغییرات آب و هوایی متمرکز شده ایم، چون همه ما وقتی از یک محیط درونی به محیط بیرون می رویم، این اثر را تجربه می کنیم. تجربه کردن این اثر به خصوص در هنگام حرکت از شهرها و حومه های شهر و همینطور گذر بین مترو و جهان بیرون در زمان حرکت به سمت مقصد بعدی، نمود بیشتری دارد”.
این نخ بدون هیچگونه باطری، سیم یا حسگری ساخته شده است و می تواند از مواد معمولی و ماشین آلات نساجی استفاده کند، اما فرآیندهای معمول بر روی این ماشین ها را اصلاح و تنظیم می کند. (ریدلی می گوید وقتی برای اولین بار در مورد شروع راه اندازی این فرآیند با تولیدکنندگان منسوجات صحبت می شود، همیشه ابتدا سئوال می کنند که شما چرا همچین چیزی می خواهید؟) انجام این فرآیند به اصلاح و تنظیم ماشین آلات در حوزه های زمان، دما، کشش و پیچش جهت ایجاد نخ نیاز دارد. سپس نخ جدید می تواند با نخ قدیمی ترکیب شود و پارچه نهایی را برای تولید پوشاک نهایی ایجاد نماید. در طرحی که این شرکت در نظر می گیرد، همه اجزای ژاکت از پلی استری که می تواند به آسانی بازیافت شود، درست می گردد.
وقتی خط راه اندازی اولین لباس مخصوص بیرون که می تواند در داخل و خارج پوشیده شوند، احداث گردید، مواد یکسان فقط برای پوشاک درونی دارای پتناسیل بودند. این تکنولوژی برای اولین بار در سان فرانسیسکو، براساس تحقیق و توسعه محصول شرکت اوترلاب (Otherlab)، قبل از شکل گیری ریسندگی توسعه پیدا کرده بود و در ابتدا به عنوان روشی جهت صرفه جویی در انرژی تصور می شد. پوشیدن این نوع پارچه، همانند اضافه شدن یک ژاکت اضافی بدون ایجاد ناسازگاری در تغییرات لباس دارای تأثیرات مشابه است، بنابراین مردن می توانند ترموستات را خاموش کنند. سازمان دولتی ARPA-E بر روی تحقیقات انرژی پیشرفته و توسعه اولیه سرمایه گذاری می کند. انگیزه دولت، حقیقتا این موضوع را نشان می دهد که تشخیص یک تغییر کوچک در چگونگی گرما یا سرمای مردم در ساختمان ها می تواند منجر به یک تغییر گسترده در استفاده از انرژی محلی شود (نظر ریدلی).
اکنون این استارتاپ با شرکای سازنده در حال کار است و در حال برنامه ریزی برای شروع تولید اولین پارچه بزرگ در ماه های آینده است. تعداد محدودی از پوشاک تا پایان سال جاری تولید می شوند. وقتی اولین پوشاک تولیدی به بازار برسد (احتمالا در همکاری با برندهای داخلی موجود و شرکت های که به صورت مستقیم با مصرف کننده ارتباط دارند)، قیمت با ژاکت های فنی باکیفیت بالا قابل مقایسه خواهد بود. ریدلی می گوید: “امیدوارم چیزی که در حال ساخت آن هستیم به بخشی از تاریخ تبدیل شود که برای مدت طولانی قابل استفاده باشد و بتواند قیمت بالای آن را توجیه کند”. در حالت تئوری، قابلیت تغییر و تغییرپذیری ممکن است سبب شود تا مردم کمتر به خرید لباس راغب شوند. همانگونه که ریدلی می گوید: یک پوشاک ممکن است نقش کاربردی تری از دو تکه پوشاک در کمد لباس داشته باشد”.
