چگونگی تدوین استراتژی تنوع زیستی شرکت ها

در این مطلب یک مرور کلی از راهنمای مرحله به مرحله ای شرکت کرینگ (Kering)، بنیاد رهبری پایداری کمبریج (Cambridge Institute for Sustainability Leadership) و سازمان مشاوره ای Biodiversify در مورد چگونگی ایجاد استراتژی تنوع زیستی شرکت ها ارائه داده می شود.
گروه مد لوکس شرکت کرینگ، بنیاد رهبری پایداری کمبریج (CISL) و سازمان مشاوره ای Biodiversify در فوریه سال 2020 میلادی، یک راهنمای 8 مرحله ای بسیار کاربردی و کاربرپسند تحت عنوان “تدوین کردن استراتژی تنوع زیستی شرکت ها: پوشش اولیه برای صنعت مد (Developing a Corporate Biodiversity Strategy: A Primer For The Fashion Industry)” براساس رویکرد جدیدی به نام سلسله مراتبی گفتگو (Conservation Hierarchy) را منتشر نمودند.
این راهنما برای آن دسته از کسب و کارهایی که در حال حاضر سیاست تنوع زیستی مشخصی ندارند و به دنبال یک فرآیند آسان برای استفاده کردن هستند، ابزار مفیدی خواهد بود. از آنجاییکه این راهنما براساس رویکرد جدید سلسله مراتبی گفتگو استخراج شده است، لذا برای آن دسته از شرکت هایی که به دنبال بازتعریف و تکرار استراتژی های موجود خودشان هستند، جذاب خواهد بود.

راهنمای تدوین استراتژی تنوع زیستی شرکت ها چه مطالبی را پوشش می دهد؟

این راهنما با هدایت کردن کسب و کارها از طریق ارزیابی فرآیند تأثیر شرکت شان شروع می شود تا به متخصصان پایداری دست پیدا کند، و اقداماتی را برای نظارت و ارزیابی استراتژی اتخاذ نماید. این راهنما در مورد مباحث زیر، توصیه های حائز اهمیتی نیز ارائه می دهد:

• چگونگی درگیر شدن تصمیم گیرندگان در مورد ایجاد یک استراتژی تنوع زیستی مؤثر.
• توجه مفید به ابزارهای موجود جهت کمک به تدوین استراتژی.
• انواع داده های مورد نیاز.
• فرآیند تصمیم گیری و نحوه دستیابی به تحلیل ها با استفاده از داده های موجود.

چرا استراتژی تنوع زیستی باید ایجاد گردد؟

مطمئن شدن از قابلیت اطمینان یک زنجیره تأمین قطعا از اهمیت زیادی برخوردار است. نویسندگان گزارش نیز اعتقاد دارند که این موضوع به تأیید باورهای اخلاقی، نظارت مسئولیت پذیرانه و احترام به مصرف کنندگان، کارکنان جدید و سرمایه گذاران کمک خواهد کرد.
سال 2020 الی 2021 قرار است به عنوان سال در نظر گرفتن تنوع زیستی به عنوان کانون فرآیندها باشد. دولت های جهانی در اکتبر سال 2020 قرار گذاشته اند تا در مورد مراحل بعدی ارائه یک چشم انداز از کنوانسیون تنوع بیولوژیکی ملل متحد تصمیم گیری نمایند (تاریخ جدید به دلیل بحران ویروس کرونا هنوز اعلام نشده است). احتمالا این مراحل بیشتر معطوف به قوانین کوتاه مدت و میان مدت خواهند شد.

هشت گام جهت ایجاد استراتژی تنوع زیستی

گام اول: شناسایی محرک ها

درک چرایی نیاز سازمان ها برای ایجاد استراتژی تنوع زیستی کمک خواهد کرد تا از موفقیت سیاست هایتان و هم راستا شدن طیف وسیعی از اقدامات در شرکت تان مطمئن گردید.

گام دوم: تعیین چارچوب

تعیین اینکه کدام یک از استراتژی های تنوع زیستی جهت کاهش ریسک در کسب و کار خودتان در سراسر زنجیره تأمین مورد استفاده قرار می گیرد و یا اینکه می خواهید کدام یک از تأثیرات مثبت تنوع زیستی فراتر از کسب و کارتان باشد، ضروری است. همچنین در نظر گرفتن استراتژی مورد استفاده توسط دپارتمان های مختلف کسب و کار از اهمیت زیادی برخوردار است، بنابراین می توان آن را از همان ابتدا ایجاد نمود. سپس می توان با تصمیم گیرندگان اصلی مشورت نمود، و معیارهای مرتبط و قابل اجرا را ایجاد نمود تا اهداف تان به صورت روشن مشخص گردد.

گام سوم: در نظر گرفتن زمینه

واقع بین بودن در مورد داده های موجود و محدودیت های آنها، و همچنین شناسایی اولویت های اصلی حیاتی است. این موضوع در آینده می تواند موجب جمع آوری داده های هدفمند و مقرون به صرفه گردد. استراتژی به انعطاف پذیری نیازمند است و باید براساس یک فرآیند تکراری انجام گیرد، چون با توسعه رویکردهای جدید، احتمالا روابط جدید شکل داده شده با شرکا و ایجاد زیر ساخت های داخلی با گذشت زمان توسعه پیدا خواهند کرد. به احتمال زیاد اهداف نیز به سرعت به موفقیت می رسند و در طول زمان همانند درس های فرا گرفته شده با جاه طلبی تکامل پیدا می کنند.

گام چهارم: مرتبط نمودن عملیات های کسب و کار به تأثیرات و وابستگی های تنوع زیستی

از مسیرهای مشخصی استفاده کنید تا بتوانید تأثیرات کسب و کارتان بر روی تنوع زیستی را هم از لحاظ اندازه و هم از نظر مقیاس درک نمایید. علاوه بر تأثیرات به مشخص نمودن وابستگی ها نیز نیاز خواهید داشت. این وابستگی ها به تنوع زیستی و خدمات اکوسیستم مربوط هستند که برای فرآیندهای کسب و کار از اهمیت زیادی برخوردار می باشند. وابستگی های می توانند در روش های مختلفی ترسیم شوند. آنها می توانند با توجه به منطقه یا به وسیله مراحل موجود در زنجیره تأمین یا توسط تولید انواع مختلف مواد دسته بندی گردند.
کسب و کارها ممکن است داده ها و معیارهایی از قبل داشته باشند که به آنها برای ردیابی تأثیرات کمک نمایند. این راهنما از دو رویکرد غالب تشکیل شده است که تأثیرات و وابستگی ها جهت شروع کارتان را نگاشت می کنند. این دو رویکرد، سیستم حسابرسی سود و زیان زیست محیطی (Environmental Profit and Loss) شرکت کرینگ و معیار تأثیرات تنوع زیستی (Biodiversity Impact Metric) توسعه داده شده توسط بنیاد رهبری پایداری کمبریج (CISL) هستند. معیار تأثیرات تنوع زیستی CISL برای شرکت هایی که قابلیت ردیابی کامل زنجیره های تأمین خودشان را ندارند، طراحی شده است، در حالیکه سیستم حسابرسی شرکت کرینگ فقط تأثیرات زیست محیطی را به زبان سازگار با کسب و کارها تبدیل می نماید.

گام پنجم: کشف گزینه ها و انتخاب اقدامات

وقتی تأثیرات ترسیم شدند، گام بعدی به شناسایی طیفی از معیارهای کاهش دهنده اختصاص دارد. چارچوب سلسله مراتبی گفتگو، ابزاری است که می تواند به تصمیم گیران کمک کند تا یافته های تأثیرات خودشان را به یک ساختار تبدیل نمایند و از طریق گزینه ها به کاهش یا بهبود عمل کنند. این مراحل با اجتناب (Avoid) و به حداقل رساندن (Minimize) شروع می شوند، و سپس به بازیابی (Restore) و جبران کنندگی (Off-set) می رسند. این گزارش به آسانی قابل پیگیری است و نمونه هایی از چگونگی فعالیت چارچوب سلسله مراتبی گفتگو را در عمل توضیح می دهد.

گام ششم: تبیین نمودن یک استراتژی نظارتی

نویسندگان مقاله به ایجاد یک تئوری از تغییرات برای پیوند دادن اقدامات، خروجی ها، درآمدها و تأثیرات در روشی منطقی تأکید کرده اند تا به صورت واضح مشخص شود که چگونه اقدامات پیشنهادی از تنوع زیستی بهره خواهند برد. وقتی تئوری تغییرات توسعه پیدا کرد، می توان آن را برای نظرات برنامه ها به همراه یک شاخص گر برای هر مرحله که به ردیابی فرآیندها کمک می کند، مسائل نوظهور را شناسایی می نماید و نتایج شواهد را منعکس می کند (براساس تخمین اولیه که در شروع فرآیند انجام شده است)، مورد استفاده قرار داد.

گام هفتم: ترسیم نمودن همه مراحل با هم

این گزارش دو رویکرد مختلف برای توسعه یک سری از اقدامات کاهش دهنده را مشخص می کند. ابتدا یک رویکرد پایین به بالا که در آن سازمان ها یک استراتژی را توسعه می دهند و سپس به ایجاد آن در سطح جامعه متعهد می گردند، شرح داده می شود. در دومین رویکرد، استراتژی در محدوده یک تعهد عمومی مثل معاهده مد (Fashion Pact) ایجاد می شود و در مورد اینکه چگونه این تعهدات می توانند با استفاده از چارچوب سلسله مراتبی گفتگو به دست آیند، بحث می گردد.

گام هشتم: پیاده سازی، نظارت، یادگیری و ارائه

این گزارش نشان می دهد که آزمون و خطا به طور اجتناب ناپذیری در فرآیندها درگیر است، اما به منظور رسیدن به تغییرات مؤثر، ردیابی فعالانه فرآیندها، نظارت بر خروجی ها و یادگیری از طریق تجربه از اهمیت زیادی برخوردار است. این گزارش همچنین بر نیاز کسب و کارهای مد به همکاری با هم برای افزایش استانداردها و به اشتراک گذاری نوآوری ها تأکید دارد.