برده داری مدرن در صنعت مد

در سطح جهانی تخمین زده می شود که حدود 40/3 میلیون نفر در آن واحد گرفتار برده داری مدرن باشند که از این میزان حدود 16 میلیون نفر مجبور به کار در بخش خصوصی نظیر کشاورزی، معدن و تولید از جمله صنعت مد هستند.

برده داری مدرن (modern slavery) چیست؟

کار اجباری می تواند در قالب های مختلفی ایجاد شود، اما معمولا به عنوان کاری که مردم به صورت داوطلبانه آن را انجام نمی دهند یا در صورت عدم برآورده کردن آن احساس خشونت یا تهدید می کنند، در نظر گرفته می شود. برده داری مردن از کارگران غیرقانونی و کسانیکه در شرایط برده داری نگه داشته می شوند، تشکیل شده است. معمولا کارگرانی هم برای کار بر روی مزارع یا کارخانه ها ترغیب می شوند تا بتوانند از این طریق بدهی های خودشان را صاف کنند که اساسا به این کار بردگی به خاطر بدهی گفته می شود.

• براساس آمار شاخص جهانی برده داری در سال 2018، 58% از کارگران در شرایط برده داری در چین، هند، پاکستان، بنگلادش و ازبکستان یافت شده اند. این کشورها به عنوان تولید کنندگان اصلی پنبه و لباس شناخته می شوند.
• وزارت کار ایالات متحده در تحقیقی، 19 کشور را به کار اجباری به خصوص در زنجیره های تأمین پوشاک یا جواهر آلات متهم کرده است.
• در ازبکستان تخمین زده می شود که یک میلیون بزرگسال و کودک در طول سال 2015 در طی برداشت پنبه مجبور به کار اجباری شده اند.
• بسیاری از زنان شاغل در کارخانه های ریسندگی و منسوجات در ایالت تامیل نادوی (Tamil Nadu) جنوب هند تحت نوعی از کار اجباری که به عنوان طرح سومانگالی شناخته می شود، کار می کنند.

طرح سومانگالی (Sumangali Scheme) چیست؟

تخمین زده می شود که حدود 200 هزار دختر جوان بین سن 14 تا 23 سال به طور غیر قانونی در کارخانه های ریسندگی، بافندگی و رنگرزی ایالت تامیل نادوی هند به عنوان بخشی از یک نوع کار اجباری موسوم به طرح سومانگالی کار می کنند.
نمایندگان این کارخانه ها توانسته اند تا با ارائه طرح های کمک به ازدواج، دختران مناطق فقیر نشین و روستایی را برای کار در کارخانه ها با وعده ارائه مبلغی برای کمک به عروسی در پایان سه سال کار ترغیب نمایند. با این حال وقتی دختران جوان در این کارخانه ها خودشان را در وضعیت کار برده داری مشاهده می نمایند با انواع مشکلاتی نظیر محدودیت هایی در آزادی حرکت، آزار و اذیت جنسی، ساعات کاری اضافی، مرخصی ناکافی و تبعیض براساس سیستم کاست خودشان مواجه خواهند شد.

مقررات برده داری مدرن

دولت ها با شناخت بیشتر از مشکلات ادامه دار کار اجباری و برده داری مدرن، قوانین جدید و سختگیرانه ای را به تصویب رسانده اند که از آن جمله می توان به قانون برده داری مدرن بریتانیا در سال 2015 یا قانون شفافیت در زنجیره های تأمین کالیفرنیا (California’s Transparency in Supply Chains Act) اشاره کرد. با با توجه به این قوانین، اکنون شرکتهایی که گردش مالی بالاتر از سطح توافق شده دارند، باید در مورد اقداماتشان در زمینه برده داری مدرن در زنجیره های تأمین گزارش دهند.

اقدامات علمی

شرکت های مسئولیت پذیر که به دنبال مد بهتر هستند، باید اطمینان حاصل کنند که نیروی کار اجباری یا غیر داوطلبانه در زنجیره های تأمین شان وجود ندارد. کارگران نباید مجبور به تحویل مدارک هویتی خودشان به کارفرمایان باشند و باید هر موقع دلشان خواست بتوانند استعفا دهند.
شرکت ها با انجام اقدامات زیر می توانند از وقوع برده داری در محیط کار جلوگیری نمایند:

• ترسیم نقشه ای از ریسک یا پتانسیل احتمالی وقوع کار اجباری یا برده داری مدرن در زنجیره های تأمین خودشان، و بررسی معیارها برای جلوگیری از آن،
• افزایش آگاهی های کارکنان، شرکا، تأمین کنندگان یا مصرف کنندگان از ریسک کار اجباری، و اجرای برنامه های آموزشی جهت حصول اطمینان از پیشگیری، تشخیص و ترمیم مؤثرتر؛
• پشتیبانی از ابتکارات گسترده صنعتی یا فراتر از یک منطقه مشخص جهت تقویت قوانین محلی برای ایجاد انگیزه بیشتر جهت ریشه کن کردن برده داری مدرن؛
• اجتناب از تولید پنبه توسط کار اجباری مورد حمایت کشورهایی مانند ازبکستان و ترکمنستان، و حمایت از ابتکارات صنعتی؛
• شرکت هایی که از منابع یا فرآیندهای کارخانه های نخ ریسی تامیل نادوی استفاده می کنند، به آگاهی در مورد شیوه های استثماری و تخلفات مرتبط با طرح های سومانگالی، و حمایت از برنامه هایی برای پایان بخشیدن به این شکل از نیروی کار اجباری نیاز دارند.