راهنمای تولید و مواد اولیه کوله پشتی

وقتی به تمام کوله پشتی های موجود به صورت آنلاین نگاه می کنید، اغلب خود را در حال خواندن مشخصات آنها می بینید. احتمالاً شما هم در حالی که با آیپد خود در رختخواب دراز می کشید، به خواب می روید، اما همراه من باشید تا در مورد کوله پشتی موارد جالبی را به شما بگویم.
حجم بسته شما، ویژگی ها و وزن کلی مهم هستند و درک آن ها آسان است.
اما مواد کوله پشتی چطور؟ یه جورایی گیج کننده است، نه؟
من هم همین مشکل را داشتم و از این که بدانم این مواد چه هستند و تفاوت آن ها چیست، خسته و کلافه شده بودم.
بنابراین من زحمت درک کردن مواد کوله پشتی را از بین بردم و تمام اطلاعات را در یک مکان برای شما جمع آوری کردم.

انواع کلی مواد کوله پشتی

یکی از مهم ترین پرسش ها در مورد کوله پشتی این است که از چه چیزی ساخته شده  است. این بدان معنی است که ماده اصلی که بسته از آن ساخته شده  است، چیست. چهار ماده اصلی در کوله پشتی مدرن وجود دارد و می توان آن ها را به صورت زیر تقسیم کرد:

نایلون

نایلون یکی از محبوب ترین و رایج ترین موادی است که امروزه در کوله پشتی استفاده می شود. در واقع طیف گسترده ای از پلاستیک ها (‏پلی آمید)‏ است که می تواند ذوب شود و به مواد مختلفی از جمله الیاف تبدیل شود. این الیاف هستند که برای کوله پشتی بافته می شوند و مورد استفاده قرار می گیرند.
یکی از دلایلی که نایلون برای کوله پشتی بسیار محبوب است، این است که علاوه بر توانایی بافته شدن، محکم و بادوام است و می تواند در برابر سایش و دما به خوبی مقاومت کند. همچنین از این که می تواند در برابر حشرات مختلف و دیگر مسائل رایج کوله پشتی مانند کپک و قارچ مقاومت کند، شگفت زده خواهید شد، که این هم یکی دیگر از دلایلی است که به طور کامل در همه جا کاربرد دارد.
اگرچه نایلون یک ضعف در مقایسه با پلی استر دارد و آن UV است. پلی استر دارای UV به مراتب بهتری از نایلون است.
مطالب بیشتر درباره مورد های خاص، وزن و طراحی این الیاف در پایین آورده شده است.

پلی استر

پلی استر یک پارچه با پایه پلاستیکی است که بسیار بادوام بوده و در برابر سایش مقاوم است، این ماده با بسیاری از مواد شیمیایی واکنش نشان نمی دهد و به سرعت خشک می شود. هم چنین چین و چروک ندارد و محکم و سبک است. این ویژگی ها خواص بسیار عالی و ارزشمندی هستند.
این ماده بسته به نوع برند یکی از محبوب ترین مواد مورد استفاده در کوله پشتی است.

پلی پروپیلن

پلی پروپیلن به دلایل زیادی هنوز در کوله پشتی کاربرد ندارد، اما یک پلاستیک عالی است و با وجود داشتن نقطه ذوب بالا، در برابر آب و دیگر مواد شیمیایی بسیار مقاوم است و بسیار محکم و مقاوم در برابر پارگی است. همچنین دوام این پلاستیک بسیار زیاد است.
با این وجود، شما تنها پلی پروپیلن را در کاربردهای بسیار خاص و یا به عنوان یک ماده مکمل در کوله پشتی و کیسه های کوچک می توانید مشاهده کنید.

برزنت

برزنت مواد بسیار قدیمی هستند که شما را به یاد کیسه ها و یا کوله پشتی های مدرسه ای می اندازند که پدر و مادرتان با خود حمل می کردند. با این وجود، این شرکت با مارک های مد روزتری مانند هرشل و فجالراون و نیز مارک های دیگری که وزن آن ها زیاد مهم نیست (‏زیرا آن ها برای پیاده روی، اردو زدن و غیره استفاده نمی شوند) ‏دوباره ابداع شده اند.
در اصل برزنت همیشه از پنبه ساخته می شد و در نتیجه سنگین و ساکن بود. این روزها برزنت می تواند از انواع مختلفی از الیاف ساخته شود که ممکن است کمی سبک تر باشند. آنها به طور معمول هنوز هم بسیار سنگین هستند، اما با دوام بوده و معمولاً زمان زیادی قابل استفاده هستند.

مواد اولیه کوله پشتی مارک دار

بسیاری از تولید کنندگان به مواد، نام خود یا نام خاصی می دهند تا آن ها را متمایز کنند. با این وجود، آن ها معمولاً براساس همان موادی هستند که من در بالا به آن ها اشاره کردم. موارد زیر محبوب ترین این مواد هستند، بسیاری از آن ها را احتمالاً در توصیفات کوله پشتی دیده اید.

ریپ استاپ (‏نایلون، پلی پروپیلن، پلی استر)

به نظر جالب میاد، نه؟ موادی که پاره نمی شوند!
و قطعاً از دیگر نسخه های هر ماده ای قوی تر هستند. نایلون ریپ استاپ احتمالاً عبارتی است که بیشتر از همه آن را می بینید، اما ریپ استاپ یک اصطلاح عمومی است که به این معنی است که الیاف نوع خاصی از بافت را دارند. این ماده در بافت معمولی با الیاف ضخیم تر و قوی تر که در فواصل مشخص قرار می گیرد، همراه است. این کار به قوی تر شدن و مقاومت در برابر سایش کلی پارچه کمک می کند و توانایی منحصر به فردی برای جلوگیری از انتشار پارگی های کوچک در پارچه دارد.
این نوع ریپ استاپ بیشتر در کاربردهای بسیار محکم، مانند بادبان ها، بالون های هوای گرم و لوازم کمپینگ مورد استفاده قرار می گیرد، اما شما آن را در برخی نقاط کوله پشتی خواهید دید.

کوردورا

این روزها کوردورا یک برند کامل با یک نمونه از مواد کوردورا است که طیف وسیعی از کاربردها را پوشش می دهد. این فرآیند با یک تک نخ D ۱۰۰۰ نایلون آغاز شد که با استفاده از یک فرآیند خاص برای جت هوایی مورد استفاده قرار گرفت. نتیجه بسیار محکم و با دوام تر از نخ نایلون بود و جان اسپرت از آن در کوله پشتی خود در دهه ۱۹۷۰ استفاده کرد.
امروزه پارچه های کوردورا شامل طیف وسیعی از محصولات پلی استر و نایلون با دوام هستند که مورد اعتماد بسیاری از برند های تجاری و شاخه های نظامی در سراسر جهان می باشند. بنابراین، وقتی نام “کوردورا” را می بینید که در مواد کوله پشتی ذکر شده، می دانید که در حال دریافت یک ماده با کیفیت هستید.

نایلون کدرا

کدرا به عنوان یک جایگزین برای کوردورا توسعه یافت و در اصل از طریق یک تولید کننده در کره (‏کولون اینترنشنال)‏ که سابقه قوی در تولید پارچه های مبتنی بر نایلون داشت، در دهه ۱۹۵۰ ابداع شد.
این روزها به نظر می رسد که کدرا عمدتاً توسط انواع تولیدکنندگان آسیایی تولید می شود، بنابراین به اندازه کوردورا به شدت کنترل نمی شود. با این حال، کدرا بسیار مقاوم به سایش در نظر گرفته می شود و مانند کوردورا است.

نایلون بالستیک

اگر این شبیه چیزی است که شما باید در ارتش استفاده کنید، درست است! دوپونت در ابتدا در جنگ جهانی دوم به عنوان موادی برای کمک به سربازان در برابر گلوله و ترکش استفاده می شد. متاسفانه این روش آن طور که انتظار می رفت موثر نبود و از آن زمان به بعد با جلیقه های کولار و دیگر گزینه های مدرن “ضد گلوله” جایگزین شده است.
با این حال در فرآیند حل این مشکل، آن ها مواد بسیار محکم و با دوامی، یعنی نایلون بالستیک را تهیه کردند. بالستیک در واقع تکه ای از پارچه بافته شده از نایلون است که بافت ویژه ای دارد و آن را محکم تر و مقاوم تر از نایلون معمولی می کند. بافت معمولی ۲x۲ است که به این معنی است که دو رشته نخ در هر جهت به جای یک رشته بافته می شوند. با این حال تنوع زیادی وجود دارد.
اصل آن نیز یک ماده D ۱۰۵۰ بود، اما دوباره چیزها تغییر کردند و شما تنوع زیادی را در بازار خواهید دید.
تنها چیزی که باید به خاطر داشته باشید این است که وقتی از نایلون بالستیک یاد می شود، می دانید که آن یک ماده مقاوم در برابر فرسایش است که برای مدت طولانی دوام خواهد آورد.

رتبه بندی دوام و استحکام

اکنون که شما به خوبی در مواد مورد استفاده در کوله پشتی مهارت دارید، وقت آن است که به ویژگی های آن توجه کنید. استحکام و دوام.
در بیشتر موارد، تعداد زیادی حروف و اعداد مرتبط با موادی که کوله پشتی شما با آنها ساخته شده است، خواهید دید، مانند:

• نایلون D 600
• پلی استر  T۱۰۰
• پلی پروپیلنGSM 150

و بسیاری از انواع دیگر. در این بخش سعی خواهم کرد به سرعت و به سادگی معنی همه چیز را شرح دهم.

اولویت بندی دنیر (‏D)

اولین و مهم ترین بخش عددی است که در پایان دارای D است. D به دنیر اشاره دارد و یک اندازه گیری نسبتاً پیچیده از میزان سنگینی و ضخامت مواد است. این عدد براساس طول ویژه (‏۹۰۰۰ متر)‏ نخ محاسبه می شود، اما در واقع معنای آن این است:
یک دنیر بالاتر به معنی یک الیاف ضخیم و سنگین  است. اگر شما همان نوع ماده را مقایسه کنید، یک الیاف سنگین تر را که به طور معمول محکم تر است، مشاهده خواهید کرد.

به عنوان مثال: نایلون  D ۱۰۵۰ محکم تر از نایلون D ۶۵۰ است، در حالی که همه ی ویژگی های دیگر برابر است.

با این حال، اگر شما پلی استر را با نایلون و یا حتی کوردورا را با نایلون استاندارد مقایسه کنید، همه چیز می تواند بسیار متفاوت باشد.
همچنین بدانید که برخی تولید کنندگان از پوشش ها، پشتی ها و مواد مختلف برای افزایش مقاومت و سایش مواد استفاده می کنند. این حالت میزان قدرت نسبی (‏کششی) ‏مواد مختلف را به شما نشان می دهد و نشان می دهد که چگونه انواع مختلف پارچه می توانند در استحکام مختلف تغییر کنند.

تعداد نخ  (T)

اغلب در دنیای کوله پشتی لوکس دیده نمی شود، اما هنوز هم به طور کلی برای پارچه از آن استفاده می گردد. وقتی بحث اندازه گیری وزن پارچه پیش می آید، تعداد نخ یک جایگزین برای دنیر است. شمارش تعداد نخ  ها برحسب اینچ مربع است. باز هم عدد بالاتر به طور کلی به معنای پارچه محکم تر است.

گرم در متر مربع (‏GSM)

جایگزین سوم براساس اندازه گیری متریک گرم- چگالی در هر متر مربع است (‏که چیزی شبیه به اونس در هر اینچ مربع در امپریال است)‏. این مقیاس اغلب در پلی پروپیلن و پارچه های دیگر دیده می شود که در آن ها از هیچ بافتی استفاده نمی شود، بنابراین وزن نخ و یا تعداد نخ در این اندازه مرتبط نیستند.

سختی (‏قدرت نسبت چگالی خطی)

زمانی که با انواع مختلفی از مواد کوله پشتی روبه رو می شوید، برای مقایسه قدرت واقعی آن ها، وزن واقعی این مواد را مورد قضاوت قرار می دهید. اینجاست که به اصطلاح “سختی” مواد آشنا می گردید.
شما معمولاً نگران این اندازه گیری نخواهید بود، چون به ندرت در قسمت ویژگی های کوله پشتی موجود است. با این حال، شایان  ذکر است که:

• نایلون معمولا مقاومت بالاتری نسبت به پلی استر دارد.
• دو نوع اصلی از نایلون ۶ و ۶۶ وجود دارد. نایلون ۶۶ قوی تر است، اما به ندرت در کوله پشتی دیده می شود.

مواد ضد آب در کوله پشتی

درست کردن یک کوله پشتی ۱۰۰ % ضد آب به خاطر دوخت زدن، زیپ کردن و باز کردن آن مشکل است.
با این حال، بسیاری از تولید کنندگان، لایه ها و یا پوشش هایی را به بسته های خود اضافه می کنند تا به خشک نگه داشتن آن ها کمک کنند.
در زیر به توضیح برخی از پرمصرف ترین مواد ضد آب پرداخته می شود.

DWR – ضد آب و با دوام

احتمالاً در مورد مواد ضد آب، بیشتر از همه نام ها دیده شده باشد. DWR پوششی است که بر روی مواد خارجی اضافه می شود تا به دور نگه داشتن آب از محفظه کمک کند.
مشکل DWR این است که به آرامی در طول زمان به خاطر سایش، کثیفی، آفتاب و عوامل دیگر خراب می شود. بنابراین اگر چه ممکن است آب برای اولین بار با بسته تماس نداشته باشد، اما این تاثیر به آرامی کاهش می یابد و خیس شدن محفظه شروع می شود. اینجا جایی است که خط بعدی استحکام، یعنی مواد و پشتیبان وارد می شود.
جایگزین دیگر این است که بسته خود را دوباره با DWR بپوشانید و یا در ابتدا آن را با تمیز نگه داشتن و بدون در معرض نمک قرار دادن و همچنین در یک مکان تاریک، خنک و بدون رطوبت نگه دارید.

Patagonia Blackhole– هم DWR و هم یک پوشش ضد آب است.

پوشش PU

یک جایگزین برای DWR استاندارد، پوشش PU (‏پلی اورتان) بر روی مواد است تا به ضد آب شدن آن کمک کند. بنابراین، ممکن است حروف اول PU ذکر شده در این قسمت را بعد از نام ماده ببینید (مانند نایلون D PU 500)

پوشش PVC یا لمینت

ماده دیگری که گاهی اوقات در تلاش های اثر ضد آب بر روی کوله پشتی دیده می شود، PVC (پلی وینیل کلرید) است. همچنین در ورقه های استفاده شده در منازل نیز کاربرد دارد و این کار را می توانید با مقدار کمتری از این ماده برای کمک به این فرآیند انجام دهید.

TPU– غشای لمینت 

یکی از رایج ترین لایه های داخلی در بسته های ضد آب، غشای پلی اورتان ترموپلاستیک TPU است که با توجه به استفاده تولیدکننده از مواد و همچنین کیفیت لایه می تواند کاملا موثر باشد، به ویژه زمانی که با DWR ترکیب می شود.