بافت های سرژه شکسته برگشته

یک بافت سرژه شکسته برگشته از مقاطع عمودی که به صورت متناوب در جهت های راست و چپ قرار می گیرند، تشکیل شده است. در بافت های سرژه شکسته برگشته، بافت های سرژه با شکستن پیوستگی هر بافت سرژه پیوسته، شکل می گیرند. آنها با معکوس کردن الگوی بخش مسیر از طریق تکرار ایجاد می شوند. حالت شکستن و برگشتن را می توان در روش های مختلفی به دست  آورد.
این بافت ها با شکستن پیوستگی هر بافت سرژه پیوسته به وجود می آیند. پیوستگی را می توان در یک درجه منظم یا غیرمنظم شکست. بافت های سرژه شکسته برگشته معمولا یک طرح راه راه مانند را ارائه می دهند. جهت طرح های راه راه می تواند به جهت تار یا پود براساس حالتی که پیوستگی مسیر تار یا پود شکسته می شود، متمایل گردد.
تنوع گسترده ای از طرح های جالب توجه را معمولا شبیه به ظاهر بافت های سرژه حاوی حرکت دندانه ای می توان مشاهده کرد که با شکستن یک بافت منظم، می توانند تولید گردند. یکی از ساده ترین روش های ایجاد بافت های سرژه شکسته برگشته در شکل نشان داده است. روش شامل رو زدن پود یک رشته تار مناسب در یک تکرار از بافت سرژه است.

3/1 از بافت سرژه همراه با سه تکرار در بخش A شکل و طراحی بافت سرژه شکسته برگشته در بخش B شکل نشان داده شده است. در روش اتخاذشده فوق، مناسب ترین عدد جهت رو زدن پود، کمتر از نصف تعداد رشته ها در تکرار بافت سرژه است، یعنی (N/2 – 1) که N تعداد رشته ها در تکرار بافت سرژه است. براساس فرمول فوق، تعداد رشته ها جهت حلقه نبافت در کشباف برابر است با 4/2 – 1 = 2 – 1 = 1. بنابراین در این طرح، دومین تار در اولین تکرار، سومین تار در دومین تکرار و چهارمین تار در سومین تکرار بدون تشکیل حلقه در کشبافت قرار می گیرند. باید به این نکته توجه گردد که نباید تارهای مشابه در هر دو یا سه تکرار بدون تشکیل حلقه در کشبافت قرار گیرند.