آزار و سوء استفاده در صنعت مد

هر کسی این حق را دارد تا از خودش در برابر آزار و سوء استفاده در محیط کاری محافظت نماید. این مسئله می تواند شامل سوء استفاده فیزیکی، تهدید به سوء استفاده فیزیکی، جنسی یا دیگر انواع آزار و اذیت، سوء استفاده کلامی یا ارعاب از سوی کارگران پیشین، سرپرستان یا مدیران باشد. با این حال آزار و سوء استفاده از کارگران به عنوان یک واقعیت روزانه در جهان باقی مانده است:

• در بنگلادش، 68 درصد از بانوان شاغل در صنعت پوشاک براساس یک نظرسنجی مورد آزار کلامی قرار گرفته اند و از آنها تقاضای روابط جنسی شده است. کارگران گزارش کرده اند که برای ساکت شدن از طرف مدیران تحت فشار قرار گرفته اند.
• در اندونزی، بیش از 80 درصد از کارکنان زن در بخش پوشاک عنوان کرده اند که از آزار جنسی نگران هستند.

آزار و سوء استفاده اغلب گزارش نمی شود یا مورد بررسی قرار نمی گیرد، زیرا کارگران به خصوص زنان به صحبت کردن در مورد این قضیه به خاطر ترس از آزار بیشتر تمایلی ندارند. حسابرسی های رعایت معمولی کارخانه یا مزرعه بعید به نظر می رسد که به اینگونه حساسیت ها ورود کنند، زیرا افشا به سطحی از اعتماد نیاز دارد. رفتارهایی مانند داد زدن بر سر کارگران در کارخانه توسط مدیران و کارگران می تواند به عنوان یک هنجار برای ایجاد نظم در محیط کاری در نظر گرفته شود. حتی اگر اینگونه فرهنگ ها به عنوان بد رفتاری تلقی شوند و منجر به کمتر شدن نیروی کار و اثربخشی گردند، باز هم مورد استفاده قرار می گیرند.
زنان به طور نامتناسب در معرض آزار و سوء استفاده قرار می گیرند، زیرا آنها به احتمال زیاد بیشتر در موقعیت شغل های ناخوشایند، قراردادهای کوتاه مدت یا مشروط یا در وضعیت های مبتدیانه تر قرار می گیرند. بنابراین آنها در برابر بدرفتاری سرپرستان و رئیسان، و همچنین دیگر کارگران بیشتر مستعد آسیب خواهند بود.
کشورهای هند، پاکستان و بنگلادش با شناسایی بیشتر این موضوع، اکنون قوانینی را برای جلوگیری از آزار جنسی تصویب کرده اند که این قوانین به مکان هایی برای داشتن کمیته شکایت داخلی نیاز دارند. با این حال این قوانین همیشه اجرایی نمی شوند.

اقدامات عملی

شرکت ها با انجام اقدامات زیر می توانند مانع از آزار و سوء استفاده از کارگران شوند:

• آموزش و افزایش آگاهی سرپرستان، مدیران و کارگران، بدون اینگونه آگاهی ها و آموزش بعید است که سیاست ها، کمیسیون ها و مکانیسم های شکایت با کارکرد کامل به مرحله اجرایی برسند؛
• اتخاذ سیاست ها و کمیسیون های ضد آزار (مانند نمایندگی کارگری)؛
• ارائه مشاوره به کارگران، به عنوان مکانیسم های مستقل که کارگران می توانند به آنها اعتماد کنند، تأسیس شده اند؛
• حمایت از حضور مستقل اتحادیه های صنفی در محل کار.

جمع بندی

• میلیون ها کارگر در سراسر جهان در معرض آزار و سوء استفاده در محل کار قرار دارند.
• زنان کارگر به ویژه آنهایی که در شغل های ناخوشایند حضور دارند، به طور نامتناسب مورد سوء استفاده قرار می گیرند.
• حسابرسی های رعایت نمی توانند در مورد آزار در محل کار موفق عمل کنند، زیرا کارگران از گزارش کردن آزار و اذیت می ترسند و قوانین نیز به صورت درست اجرا نمی شوند.