الیاف طبیعی

تمام الیافی که از منابع طبیعی (حیوانات، گیاهان و غیره) به دست می آیند و نیاز به تشکیل فیبر یا اصلاح ندارند، به عنوان الیاف طبیعی دسته بندی می شوند. الیاف طبیعی در اصل گیاهی، حیوانی، یا معدنی هستند. برخی از الیاف طبیعی مانند فیبر های گیاهی از بخش های مختلف گیاهان به دست می آیند. آنها توسط طبیعت به شکل آماده ارائه می گردند. این لایه شامل فیبر های پروتئینی مانند پشم و ابریشم، الیاف سلولزی نظیر پنبه و کتان و الیاف معدنی آزبست به دست می آیند.
الیاف نساجی به طور کلی به دو دسته اصلی الیاف طبیعی و ساخت انسان تقسیم می  شوند. همه الیاف از منابع طبیعی (حیوانات، گیاهان و غیره) به دست می آیند و نیاز به تشکیل فیبر و اصلاح به عنوان الیاف طبیعی ندارند.
الیاف گیاهی و الیاف حیوانی مواد خام را جهت برآوردن نیاز های فیبر ما فراهم کرده اند. اهمیتی ندارد که کدام منطقه آب و هوایی افراد ساکن شوند، زیرا قادر به استفاده از الیاف گونه های بومی برای تولید محصولاتی چون لباس ها، ساختمان ها، و طناب ها می باشند. استفاده از مواد مرکب (کامپوزیت) به قرن ها پیش باز می گردد و همه آن ها با الیاف طبیعی آغاز شده اند.

الیاف طبیعی در محیط طبیعی یافت می شوند؛ دو نوع طبقه بندی وجود دارد که الیاف یا حیوانی و یا گیاهی می باشند. همه الیاف طبیعی باید فرآوری شوند تا برای استفاده به عنوان نخ و پارچه مناسب گردند.

ویژگی های الیاف طبیعی

الیاف همگی منحصر به فرد هستند، با مجموعه ای از ویژگی ها، مزایا و معایب خاص خود. اینها خواص نامیده می شوند.گاهی الیاف با یکدیگر ترکیب یا مخلوط می شوند تا خواص آن ها بهبود یابد.

الیاف گیاهی

الیاف گیاهی از بخش های مختلف گیاهان به دست می آید. این الیاف بسته به قسمتی از گیاه که از آن استخراج می شود به سه دسته تقسیم می شوند. این سه مقوله الیاف خار یا ساقه (جوت، مستا، موز و غیره)، الیاف برگ (پنبه، آناناس، میوه کاج پیچی و غیره) الیاف دانه (پنبه، کوار، نخل قدیمی و غیره) هستند.
بسیاری از الیاف گیاهی مثل کوار، سیسال،جوت، موز،آناناس و کنف دارای کاربرد در موارد صنعتی به عنوان یک منبع می باشند. خواص الیاف طبیعی به طور عمده به طبیعت گیاه بستگی دارد که در آن رشد می کند، سن گیاه و روش استخراج نیز از دیگر موارد حائز اهمیت می باشد.
همچنین ممکن است یک فیبر طبیعی به عنوان تراکم سلول ها تعریف شود که قطر در مقایسه با طول آن ناچیز است. در برخی کاربرد ها، الیاف طبیعی، جایگزین الیاف شیشه ای در پلیمر های تقویت  شده می شوند، که در آن قدرت کششی الیاف به اندازه سفتی خاص آن مهم نیست. مصرف پلیمر های تقویت شده با الیاف طبیعی به طور کلی برای استفاده در محصولات غیر ساختاری محدود می باشد.
در مقابل، الیاف از منابع طبیعی توسط طبیعت به شکل آماده فراهم می  شوند.
الیاف طبیعی شامل الیاف پروتئینی مانند پشم و ابریشم، الیاف سلولزی نظیر پنبه و کتان و الیاف معدنی آزبست هستند.
فیبر های گیاهی می  توانند به صورت زیر طبقه  بندی شوند:

• فیبر موجود در دانه (پنبه خام، پنبه جاوا)
• فیبر Phloem(کتان، رمی، کنف، جوت)
• الیاف تاندون (پی) از ساقه یا برگها (کنف مانیل، کنف سیسال و غیره)
• فیبر موجود در اطراف تنه (نخل کنف)
• فیبر پوسته های میوه ای/ گردو (فیبر نارگیل- کویر)
• پنبه و پارچه کتانی (ساخته شده از بوته کتان) از مهمترین آنها هستند.

نقاط قوت و ضعف الیاف گیاهی