آزادی اجتماع و حق مذاکرات دسته جمعی در صنعت مد

امروزه همه شرکت های مد به دنبال دستیابی به اثرات اجتماعی مثبت بر روی عملکردها و زنجیره های تأمین شان هستند، بنابراین توانمند سازی و مشارکت خود کارگران می تواند برای دستیابی به فرآیندهای پایدار و ماندگار از اهمیت زیادی برخوردار باشد.

حقوق کارگران و تجارت

حقوق اساسی کارگران برای آزادی اجتماع جهت تشکیل سازمان های مورد نظر خودشان، پیوستن به اتحادیه های صنفی و مذاکرات دسته جمعی کارگران با کارفرما برای دستمزدشان به عنوان اصول اساسی سازمان بین المللی کار (آژانس سازمان ملل متحد) شناخته می شود که کار شایسته و مناسب را برای همه مردان و زنان تبلیغ می کند.
سازماندهی و نمایندگی مؤثر کارگران می تواند نقش باارزشی در ایجاد یک محیط کسب و کار مثبت کلی ایفا نماید. این نقش از روش های مؤثر بهداشتی و ایمنی، مهارت ها و برنامه های آموزشی، و همچنین فراهم کردن بستری واضح برای مذاکره در مورد پرداخت حقوق و شرایط کاری، یا حل منازعات محیط کار پشتیبانی می کند.
با این حال، بسیاری از کشورهای اصلی تأمین کننده صنعت مد از جمله چین، بنگلادش، کامبوج، ویتنام و هند اغلب حقوق کارگران را برای سازماندهی به طور معمول نادیده می گیرند و آن را سرکوب می نمایند.

• اعتراض به بهبود پرداخت حقوق در کارخانه های پوشاک منطقه صنعتی آشولیا در داکا پایتخت بنگلادش منجر به اخراج حداقل 1500 کارگر، تعطیلی دفاتر اتحادیه های صنفی و بازداشت مقامات اتحادیه های صنفی در سال 2017 گردید.
• شدت سرکوبی اتحادیه های صنفی در صنعت پوشاک کامبوج در سال 2014 به نوشتن نامه ای اعتراض آمیز به نخست وزیر این کشور توسط 30 برند مد جهانی و چندین اتحادیه صنفی منجر شد.

حقوق کارگران برای سازماندهی در حالت های زیر تحت الشعاع قرار می گیرد:

• کارفرمایان مانع شکل گیری اتحادیه های صنفی و سازماندهی حقوق کارگران در هر محلی برای دسترسی کارگران شوند؛
• مدیریت از تأسیس رسمی اتحادیه های صنفی بر روی سایت های خودش جلوگیری کند، یا نهادهای رقیبی راه اندازی نماید که کنترل بیشتری بر روی آنها داشته باشند؛
• کارگران برای شرکت در فعالیت های اتحادیه صنفی با تنبیه های ناعادلانه، تنزل موقعیت کاری یا اخراج کردن مواجه شوند، بنابراین از تشکیل یا پیوستن به اینگونه سازمان ها احساس ترس خواهند کرد؛
• اتحادیه های صنفی و فعالیت هایشان (به خصوص حق مذاکرات دسته جمعی و اعتصاب) توسط دولت های محلی با حمایت یا اعمال فشار از طریق بخش خصوصی با سرکوب همراه شود.

اقدامات عملی

شرکت ها با انجام اقدامات زیر می توانند از حقوق کارگران جهت سازماندهی پشتیبانی نمایند:

• حصول اطمینان از حق آزادی برای اجتماع و مذاکرات دسته جمعی در دل دستورالعمل ها و سیاست های اخلاقی خودشان؛
• همکاری با شرکای زنجیره تأمین برای مطمئن شدن از وجود یک نگرش آزادانه نسبت به حضور و فعالیت اتحادیه های صنفی؛
• حمایت از نمایندگی های کارگری در انجام دادن نقش هایشان، و اطمینان از عدم وجود تبعیض در مقابل آنها؛
• همکاری با شرکا (عرضه کنندگان، شرکای صنعتی، سازمان های حقوق کارگری) جهت پیدا کردن مکانیسم های جایگزین برای نمایندگی مؤثر کارگران و مذاکرات دسته جمعی در مکان هایی که حق آزادی اجتماع و مذاکرات دسته جمعی به وسیله قانون محدود نشده است.