راهنمای کار با تولید کنندگان پیراهن

 نکات مهم در هنگام کار با تولید کنندگان پیراهن

لباس هوشمند و سفارشی دو واژه مترادف در صنعت مد لندن هستند. در طول قرن نوزدهم میلادی، وست اند (West End) لندن، مملو از تولید کنندگان پیراهن و خیاطان سفارشی بود. آنها برای برخی از سرشناس ترین افراد شهر، لباس می دوختند و در آن زمان لباس بریتانیایی در سراسر جهان بسیار معروف بود. با شروع قرن بیستم میلادی، کارخانه های سازنده لباس به محبوبیت زیادی دست پیدا کردند. اختراع چرخ های خیاطی و پدید آمدن نیروی کاری ماهر سبب شد تا افراد کم بضاعت نیز بتوانند لباس خوش دوخت را در یک قیمت مقرون به صرفه خریداری نمایند.

در سال های اخیر، علاقه به خیاطان ماهر کاهش پیدا نکرده است. علاوه بر این، معرفی تکنیک های تولید نوآورانه سبب گنجاندن لباس هوشمند و رسمی به خطوط تولید اصلی مد گردیده است. صرف نظر از اینکه به دنبال طراحی لباس مردانه یا زنانه باشید، انتخاب بهترین تولید کننده پیراهن برای خط تولید جدیدتان جهت دستیابی به بهترین ظاهر و سبک برای برند لباس تان حیاتی خواهد بود. در این راهنما به بعضی از مسائلی که در هنگام تولید ماهرانه پیراهن بایستی در نظر گرفته شود، اشاره می گردد.

پارچه های پیراهن

پارچه پیراهن، المان اصلی طراحی به شمار می آید. ماده طراحی می تواند میزان درک مردم از کیفیت برندتان را تحت تأثیر قرار دهد. در بعضی از موارد، حتی زیبایی ساخت پیراهن نیز به دلیل کیفیت پایین پارچه تحت الشعاع قرار می گیرد. انتخاب پارچه های با کیفیت بالا به خصوص برای برندهای لوکس حائز اهمیت است. این انتخاب می تواند هویتی را جهت تولید لباس های با کیفیت برای بازارهای برتر به وجود آورد.
بهترین پارچه ها جهت استفاده در تولید پیراهن، الیاف طبیعی هستند. پنبه متداول ترین این نوع الیاف به حساب می آید. با این حال، گزینه های دیگری مانند لینن، پشم و تنسل نیز باید در نظر گرفته شوند. این الیاف بعضی از بهترین نخ ها را برای ساخت پیراهن ایجاد می نمایند. مزایای پارچه های طبیعی بی شمارند، اما بعضی از مهمترین خاصیت های آنها عبارتند از:

• داشتن وزن سبک
• نرم بودن برای پوست
• قابلیت تنفس پذیری
• مقاومت در برابر عرق
• راحتی برای پوشیدن در تمام طول روز

مواد مصنوعی، اغلب روش تولید ارزانی را برای پیراهن ها فراهم می کنند. با این حال، قابلیت پوشیدن در طولانی مدت تحت تأثیر قرار می گیرد.

اصطلاحات تخصصی پارچه در هنگام تولید پیراهن

وقتی الیاف خام به نخ ریسیده شدند، یک پارچه تک لا (single-ply fabric) ایجاد می گردد. این نوع پارچه در هنگام تولید کلکسیون جدید می تواند مورد استفاده قرار گیرد، با این حال برای بهبود کیفیت، اغلب پارچه های 2 لا به کار می روند.

پارچه 2 لا (2-ply fabric)

پارچه 2 لا از طریق ریسیدن دو نخ در یک لایه نخ تولید می شود. این عامل از پرزدهی ماده جلوگیری می کند و کیفیت آن را بالا می برد. این شیوه تولید در زمینه ساخت پارچه به عنوان تار و پود نیز شناخته می شود.

سوپر نامبر (Super numbers)

سوپر نامبر یک نخ به تعداد قطر نخ اشاره دارد. این عدد گاهی اوقات با وزن پارچه اشتباه گرفته می شود. با این وجود این عدد به سادگی نشان می دهد که پارچه تا چه میزان ریز است. وقتی نخ ریزتر شود، سوپر نامبر افزایش پیدا می کند. مثلا قطرهای 18.5 و 13.5 میکرونی به ترتیب سوپر نامبر 100 و 150s را خواهند داشت. اگر نخ های ریزتری را برای تولید لباس انتخاب کنید، ماده ظریف تری برای کار خواهید داشت. این نوع از پارچه به شرکت تولید کننده متخصصی جهت ایجاد طرح های پیراهن مطلوب نیاز خواهد داشت که ممکن است هزینه تولید بالاتر رود. از جنبه دیگر، نخ های ریزتر سبب ایجاد نرمی بیشتری می شوند و شکل ظاهری بهتری روی بدن ایجاد می نمایند.

پیراهن های بدون نیاز به اتو

به دلیل پرمشغله شدن سبک زدن، تقاضا برای پیراهن های بدون نیاز به اتو کردن افزایش پیدا کرده است. اما به این نکته توجه داشته باشید که در صورت انتخاب این نوع از پیراهن ها نیز، هیچگاه لباس کاملا بدون اتو نخواهد بود. این نوع از پیراهن ها فقط گزینه اتو کردن راحت تری را فراهم خواهند کرد، اما این ویژگی بر روی کیفیت ماده به شدت تأثیر خواهد گذاشت. تولید پیراهن های بدون نیاز به اتو به فرآیندهای شیمیایی نیازمند هستند. این فرآیندها اغلب کیفیت پارچه را کاهش می دهند و یک ماده براق ایجاد می نمایند. به دلیل استفاده از فرآیندهای شیمیایی سخت، دوام پذیری پیراهن نیز دستخوش تغییر می شود.

ساخت پیراهن

چندین المان برای ساخت مناسب پیراهن دخیل هستند. برای راه اندازی فرآیندهای تولید، به ایجاد یک مجموعه اطلاعات فنی (tech pack) نیاز خواهید داشت تا مشخصات را با کارخانه به اشتراک بگذارید. اگر مجموعه اطلاعات فنی را به وجود آورده اید، باید جنبه های زیر را برای ساخت پیراهن شناسایی نمایید:

کوک زدن

همیشه کیفیت تولید پیراهن را از طریق المان های کوک زده شده می توان شناسایی نمود. در این فرآیند، تراکم و سازگاری کوک باید در نظر گرفته شود. میزان دوام پذیری پیراهن با توجه به شیوه کوک زدن نیز تعیین می گردد. بیشتر سبک های کلاسیک، کوک های استاندارد 8 میلیمتری دارند. با این حال جهت ایجاد ظاهری بسیار عالی برای لباس های رسمی، کوک شاید 1 تا 2 میلیمتری باشد. اگر بافت پارچه محکم است و می خواهید ظاهری شفاف به دست آورید، توصیه می شود که برای ایجاد دوام پذیری بالا، تراکم بالایی از کوک زدن را در نظر بگیرید.

مطابقت دادن کوک یقه و سرآستین یک محصول نهایی با کیفیت بالا را ایجاد می کند.

یقه

یقه یکی از جنبه های بسیار مهم طراحی پیراهن به شمار می آید. ارائه اندازه و شکل مناسب برای مصرف کنندگان تان ضروری است، و ساخت آن برای ایجاد ظاهری مناسب حیاتی محسوب می شود. یقه ها معمولا با دو لایه از ماده که بین آنها آستر وجود دارد، شکل می گیرند. این لایه ها در دو روش مذابی و غیر مذابی به هم دیگر متصل می شوند.

یقه مذابی (Fused collar)

ذوب کردن لایه های ماده برای تولید یقه ها یکی از گزینه های محبوب و مقرون به صرفه برای تولید کنندگان لباس است. این فرآیند از چسباندن لایه ها به هم دیگر که یک محصول نهایی ترد و سخت را مهیا می کند، تشکیل شده است. اگر به دنبال یک تکمیل کننده نهایی باکیفیت بالا برای لباس رسمی هستید، این گزینه ایده آل است. اگر این روش به خوبی تولید نگردد، می تواند ظاهری بی کیفیت برای پیراهن تان ایجاد نماید.

یقه ذوب نشده (Non-fused collar)

روش غیر مذابی با کوک زدن لایه ها به هم دیگر ایجاد می گردد. این فرآیند ممکن است هزینه بیشتری برای تولید داشته باشد، اما کیفیت بالایی ارائه می دهد. نوعی آسترلائی در این یقه ها وجود دارد که ظاهری مطلوب جهت تعیین سختی یقه فراهم می کند.

سرشانه (Yoke)

سرشانه معمولا به بخش انتهایی پیراهن، یعنی بین گردن و شانه ها اشاره دارد. تطابق کوک و الگو باید برای این مقطع در نظر گرفته شود، چون این عامل می تواند ظاهر و درصد کیفیت پیراهن را دستخوش تغییر نماید. در خط تولید لباس لوکس و لاکچری، اغلب از سرشانه های دو بخشی به جای یک تکه از پارچه استفاده می گردد.

آستین ها (Sleeves)

آستین های پیراهن، جنبه مهمی به حساب می آیند که باعث مطمئن شدن از آویزان بودن صحیح پیراهن برای تولید یک طرح با کیفیت می شوند. چگونگی کوک زدن آنها به پیراهن نیز عامل دیگری است که باید در نظر گرفته شود. با توجه به بودجه ای که دارید، دو روش برای اتصال آستین ها وجود دارد:

دوختن در طول فرآیند تولید

در این روش وقتی کل پیراهن در حال تولید شدن است، آستین ها دوخته می شوند. این تکنیک برای برندهای مد بسیار مقرون به صرفه است، اما می تواند بر روی کیفیت و تناسب احتمالی لباس اثر بگذارد.

دوختن پس از تولید

برای تولید یک پیراهن با کیفیت، آستین ها بعد از اینکه بخشی از لباس تولید گردید، دوخته می شوند. این فرآیند هزینه بر است و ممکن است به یک تولید کننده متخصص برای کامل نمودن این نوع از تولید نیاز باشد.
وقتی آستین ها طراحی گردید، باید چندین المان دیگر مورد بررسی قرار گیرند، از جمله:

• عرض و طول آستین
• سرآستین (Cuff)
• سوراخ های دکمه سرآستین

مطابقت دادن الگوها

اگر در حال تولید پیراهن هایی هستید که پارچه های الگودار دارند، مطابقت دادن طرح الزامی است. نحوه تطابق الگوها بر روی درزها می تواند توجه به جزئیات و مهارت های برندتان را مشخص نماید. چندین المان وجود دارند که در هنگام مطابقت دادن الگوها باید در نظر گرفته شوند و در مجموعه اطلاعات فنی بایستی به آنها اشاره گردد. بعضی از این موارد عبارتند از:

• جیب ها
• سرشانه دوبخشی
• پارچه شانه به آستین

سوراخ های دکمه (Buttonholes)

سوراخ های دکمه ممکن است ریز باشند، اما ساخت باکیفیت پایین می تواند نخ ها را شل باقی بگذارد و اندازه های سوراخ مختلفی بر روی طرح پیراهن به وجود آورد. در حالت ایده آل، سوراخ های دکمه باید ابتدا برش بخورند، سپس برای ایجاد یک سوراخ بادوام و مرتب بایستی دوخته شوند. در تولید ارزان قیمت، ابتدا روش دوخت و سپس برش مورد استفاده قرار می گیرد، اما این روش منجر به تولید سوراخ های بی کیفیت می شود که مثل برش دستگاه به نظر می رسند.

قدم بعدی

بعد از اینکه این مراحل را طی نمودید و یک مجموعه اطلاعات فنی برای طرح هایتان ایجاد کردید، بایستی یک ایجاد کننده الگو و تولید کننده لباس را برای ساخت ماهرانه طرح هایتان پیدا نمایید.