الیاف بیوسنتز

نسل جدید منسوجات مصنوعی

نوع جدید منسوجات مصنوعی به جای تولید شدن به وسیله روغن از طریق گیاهان، ضایعات و جلبک ها ساخته می شوند. سئوالی که مطرح می شود این است که آیا این نوع منسوجات می توانند آلودگی مد و بحران های اقلیمی را تشدید کنند؟ در این مطلب به صورت اجمالی به این نوع منسوجات پرداخته می شود.
به طور معمول و سنتی، بیشتر الیاف مصنوعی از طریق سوخت های فسیلی مشتق می گردند. اینگونه الیاف در مراحل تولید و پایان عمرشان بر روی محیط زیست اثر مخرب به وجود می آورند. امروزه سهم پلی استر از مصرف الیاف جهانی، بیش از 60 درصد است؛ بنابراین منطقی است که بشر به دنبال جایگزین های تجدیدپذیر برای مقابله با چالش های بزرگ این الیاف مثل مقابله با تغییرات آب و هوایی و جلوگیری از آلودگی پلاستیک باشد.
بیوسنتز (Biosynthetics) به عنوان الیاف ایده آل ظهور پیدا کرده است، زیرا تعداد زیادی از مزایایی الیاف مصنوعی مبتنی بر نفت را بدون تأثیر منفی مشابه بر روی محیط زیست، فراهم می کند.

بیوسنتز دقیقا چه چیزی است؟

اساسا آنها نوعی الیاف و مواد هستند که به جای تولید از طریق سوخت های فسیلی با استفاده از منابع تجدید پذیر ساخته می شوند. بعضی از این مواد لزوما زیست تجزیه پذیر نیستند، اما بخشی از فرآیند تولید آنها و محصولات زراعی مشابه مانند نیشکر، ذرت و گندم سبب جذب دی اکسید کربن از محیط زیست می شوند. همچنین آنها در اغلب موارد می توانند بازیافت گردند.
با این حال نگرانی هایی مثل احتمال ترکیب شدن تعداد زیادی از الیاف با مواد زیست تجزیه پذیر و زیست تجزیه ناپذیر وجود دارد، چون این مواد قبل از کمپوست (احتمالی) یا بازیافت، و استفاده از ذرت اصلاح شده به صورت ژنتیکی به عنوان ماده اولیه به جداسازی نیاز خواهند داشت.

چه کسانی از پارچه های بیوسنتز استفاده می کنند؟

دلیل دیگری که بیوسنتزها به شدت مورد توجه هستند به استفاده آنها در پارچه هایی کششی که برای تولید لباس های ورزشی، شنا و تمرینی کاربرد دارند، مربوط می شود (مثلا برند Allbirds از لاستیک مبتنی بر نیشکر استفاده می کند).