الیاف معدنی و فلزی

تعدادی الیاف وجود دارد که از طریق منابع طبیعی استخراج می‌شوند و یا از طریق نمک‌های معدنی و غیرآلی تولید می‌گردند. این الیاف‌ها غالبا مشتقات سیلیکا (SiO₂) یا دیگر اکسیدهای فلزی هستند.
الیاف‌ها می‌توانند فلزی (فولاد)، معدنی (پنبه‌نسوز یا شیشه) یا رنگینه مصنوعی آلی یا طبیعی (پلی‌پروپیلن، آرامید یا سیسال) باشند. آنها می‌توانند به‌وسیله‌ی مخلوط کردن اولیه، از طریق بتن پاشیده‌شده یا پاشیدن تحت فشار مایع به‌صورت پودر ترکیب شوند. انواع جدیدی از الیاف‌ها، روش‌های جدید ساخت و انواع مختلفی از کاربردها همچنان در حال توسعه هستند.

الیاف‌ پنبه‌نسوز

پنبه‌نسوزها نوعی الیاف معدنی هستند که به‌صورت طبیعی در دسترس می‌باشند. این الیاف‌ها به‌صورت موفقیت‌آمیز با خمیر سیمان پرتلند ترکیب می‌شوند تا محصولی تحت عنوان سیمان پنبه‌نسوز را تولید کنند. سیمان پنبه‌نسوز به‌صورت بسیار گسترده در کامپوزیت بتنی تقویت‌شده با الیاف مورد استفاده قرار می‌گیرد.

الیاف‌ شیشه‌ای

الیاف‌های شیشه‌ای در مقادیر بزرگ همراه با ماتریکس‌های رزین در تولید کامپوزیت‌های فایبرگلاس مورد استفاده قرار می‌گیرند. در مورد الیاف‌های شیشه‌ای متداول مانند شیشه‌ی E اعتقاد بر این است که آنها به‌صورت شیمیایی توسط محیط آلکالینی شدید خمیر سیمان مورد حمله قرار می‌گیرند و در نتیجه کامپوزیت‌های سیمانی تقویت‌شده با الیاف شیشه‌ای با گذشت زمان، استحکامشان را از دست می‌دهند. کاهش استحکام به ماهیت شیمیایی شیشه و خمیر سیمان محیط بستگی دارد.

الیاف فولادی

سیم فولادی توسط یک سری از روش‌های کاری گرم و سرد تولید می‌شود. الیاف فولادی راوند (تعداد نخ‌های پود در یک بافت پارچه معمولی) با برش یا خرد کردن سیم که معمولا قطرهایی در محدوده‌ی 0.01 تا 0.03 اینچ دارند، تولید می‌شوند.

الیاف آلی

الیاف آلی شامل مواد مصنوعی مانند پلی‌پروپیلن یا الیاف طبیعی مانند سیسال هستند. الیاف آلی در وزن سبک‌تر هستند و ممکن است از نظر شیمیایی نسبت به الیاف فولادی یا شیشه‌ای خنثی باشند. آنها به‌خصوص اگر طبیعی باشند، می‌توانند از نظر اقتصادی مقرون به‌صرفه باشند. همچنین این الیاف، پیوند کمتری تولید می‌کنند و نسبت به الیاف معدنی و فلزی، مدول‌های الاستیسیته‌ی کمتری دارند.