پیشرفت در هنر دیجیتال: دوران پس از کووید- 19

برنامه های ادوبی فتوشاپ (Adobe photoshop) و ایلاستریتور (illustrators) غالباً به تجهیزات اصلی رایج برای تفسیر طرح ها تبدیل شده اند. برای طراحی مد بدون خلق تصاویر کاغذی از هنر دیجیتال (Digital art) استفاده می شود؛ این هنر به طراح اجازه می دهد تا ایده های خود که در دنیای واقعی نیز کاربرد دارند را به راحتی تولید کند.
هنر دیجیتال که به معنی مصورسازی طرح های لباس بدون کاغذ و با استفاده از ابزارهای تکنولوژیکی است؛ اکنون در حین قرنطینه جهانی به دلیل شیوع بیماری کووید- 19 به سرعت در حال ارتقا است. امروزه می توان نرم افزارها را به گونه ای تنظیم کرد که توسط سرورها به ماشین های بافندگی و سایر ماشین آلات تولیدی متصل شوند.
این برنامه ها چه در زمینه خلق پارچه های بافتنی یا کشباف و چه در زمینه رنگرزی نخ های تار و پود یا ریزه کاری های بافت؛ آزادی عمل کافی را به طراحان می دهند. از طرف دیگر حتی در زمینه آویختگی لباس ها نیز، نرم افزارها این امکان را به طراحان می دهند که بافت ها را در صفحه رایانه ها باز تولید کرده و بدین شکل به طرح ها جان ببخشند.

لباس های دیجیتال، نوآوری های عصر جدید هستند که نیازی به لباس های فیزیکی ندارند. این لباس ها می توانند راهکاری برای حل بسیاری از مسائل زیست محیطی باشند که به صنعت مد نسبت داده می شوند. این لباس های پیشرفته سه بعدی که هیچگونه آلودگی زیست محیطی ایجاد نمی کنند، در جهانی پای به عرصه ظهور گذاشته اند که در حال حاضر با تولید زباله و آلودگی های نگران کننده دست و پنجه نرم می کند. در سال 2016 بود که برگدورف گودمن (Bergdorf Goodman) و بیتموجی (Bitmoji) دست در دست هم دادند تا برای برندهای مشهوری چون Calvin Klein، Alexander McQueen و Zac Posen تعدادی لباس مجازی جدید طراحی کنند و ارائه دهند.

اولین مجموعه پوشاک ساختار بندی و طراحی شده به صورت دیجیتال در سال 2018 توسط خرده فروش مد نروژی Neo-ex ارائه شد. این مجموعه با همکاری پرل (Perl) که یک اینفلوئنسر مد است ارائه گردید؛ این مجموعه شامل 19 تکه لباس فاقد جنسیت بندی بود که هر کدام در محدوده 11 تا 33 دلار قیمت داشتند. هدف این مجموعه افزایش آگاهی در مورد لباس های بدون ضایعات و پایدار بود. مایک باری (Mike Barry) مدیر تجارت پایدار برند Marks & Spencer در این زمینه می گوید: «سیگنال ها (یعنی مد) در همان مسیر پلاستیک ها، جنگل ها و گزینه های جایگزین گوشت قرار دارند».

در سال 2019، Fabricant که یک شرکت استارتاپی خرده فروشی هلندی و یک خانه مد کاملاً دیجیتال است؛ پیشرفته ترین مجموعه طراحی دیجیتال خود را راه اندازی کرد. کری مورفی (Kerry Murphy)، بنیانگذار شرکت Fabricant از ایده ها و پروژه های امبر سلوتن (Amber Slooten) که یک دانشجوی مد بوده و کارهای فارغ التحصیلی اش مملو از هولوگرام های تمام دیجیتال بوده، الهام گرفته است. کری مورفی می گوید: «من جذب علاقه و پشتکار او در زمینه آزمایش چیزهای جدید شدم. می دانستم که می توانم طرح های مد را به صورتی مقیاس بندی شده تر و با روش هایی پیشرفته تر به تصویر بکشم».

آنها می گویند که رقابت یک نوع محرک توسعه محسوب می شود. با ادامه روند تسلط برنامه های نرم افزاری طراحی دیجیتال در دنیای فنی؛ هر روز چندین برنامه نرم افزاری جدیدتر با ویژگی هایی بهتر معرفی می شوند. برخی از ابزارهای هنر دیجیتال که به صورت گسترده مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از:

واقعیت مجازی (Virtual Reality) در بازی ها

امروزه واقعیت مجازی (VR) دیگر یک خیال نیست؛ زیرا بیش از 180 میلیون کاربر فعال در سراسر جهان دارد. پلتفرم های مجازی از ابتدای قرن بیست و یکم، فضای مجازی را برای طراحان و هنرمندان نوسازی کرده اند. مثلا «Second Life» که آواتار واقعیت مجازی شرکت Linden Lab است؛ توسط کائو فئیس (Cao Feiis) که یک هنرمند چینی است برای نمایش طرح های خلاقانه خود تحت مجموعه « China Tracy» مورد استفاده قرار گرفت. شرکت کنندگان در نمایشگاه ها برای تعامل با طراحان و ارائه مجموعه های خود بدون حضور فیزیکی، از فضاهای سه بعدی استفاده می کنند. علاوه بر این اخیراً شرکت Intel برای معرفی نمایشگاه مشترک خود با پلتفرم های واقعیت مجازی Sansar و Smithsonian همکاری کرد.

قلم موهای از پیش پیکربندی شده

نرم افزارهایی مانند Artweaver 7 مملو از ابزارهای هنری کاملاً ویژه مانند گزینه های زیادی برای انتخاب قلم موهای از پیش پیکربندی شده هستند. این نرم افزار قلم موهای کاربرپسند قابل تنظیم زیادی دارد که ابزارهایی عالی برای مبتدیان محسوب می شوند. نرم افزار فتوشاپ نیز دست به معرفی ویژگی های پیشرفته ای زده است. شرکت ادوبی (Adobe) ویژگی جدیدی را با عنوان Photoshop CC 2021 معرفی کرده که شامل مزایایی مانند انتخاب خودکار قلم موها، قابلیت انحراف تصاویر و مجموعه ای از تغییرات رابط است و توانسته به دلیل کاربر پسندی و سازگاری تحسین صاحب نظران را برانگیزد.

رابط های دیجیتال

اخیراً یک کارخانه قدیمی بازسازی شده و به اولین موزه دیجیتالی هنرهای زیبا اختصاص یافته است؛ این موزه « L’Atelier des Lumières» نام داشته و در پاریس قرار دارد. این موزه در حال حاضر میزبان نمایشگاه های هنری و طرح های گران قیمت است. اخیراً در مقاله ای که در مجله گاردین منتشر شده، به این موزه پرداخته گردیده است: «هنرمندان با استفاده از پیشرفته ترین امکانات صوتی و تصویری طرح هایشان را (با استفاده از 140 ویدئو پروژکتور لیزری) بر روی دیوارهایی با ارتفاع 10 متر به وسعت 3300 متر مربعی این ساختمان بازسازی شده قرن نوزدهمی به نمایش می گذارند». این فضا یک نوع رابط دیجیتال را به تصویر می کشد.

علاوه بر این، موزه Tate Modern با همراهی هدست واقعیت مجازی HTC Vive اعلام کرده اند که می خواهند یک نمایشگاه تعاملی دیجیتالی ترکیبی با استفاده از واقعیت مجازی تحت عنوان «The Ochre Atelier» برای مخاطبان زیباپسند خود افتتاح کنند. ضمناً ماحصل تلاش های استودیوی Modigliani Studio که در پاریس قرار دارد، برگزاری نمایشگاهی باشکوه با چندین هدست توکار و ردیاب چشمی بود. کن گیل کاتو (Ken Gail Kato) از شرکت TeamLab، گروه فوق العاده پیشرفته ای را سرپرستی می کند که نوآوری های های مشترک آنها دنیای هنرهای دیجیتال را هدایت می نماید؛ در این باره می گوید: «فناوری های دیجیتال به ما امکان داده است که هنر را از بندهای فیزیکی رها کرده و از مرزها عبور کنیم».

اپلیکیشن های جدید

از دو سال پیش اپلیکیشن ها در حال تغییر نحوه شناخت ما از هنر دیجیتال هستند. در حال حاضر هنرمندان دیجیتال، برنامه های اندروید، مک و ویندوز امکان ساخت موزه هایی را فراهم کرده اند که در دستان ما قرار دارند. امروزه به راحتی می توان اولین موزه دیجیتال برلین معروف به موزه Kremer را در پلتفرم های واقعیت مجازی مانند STEAM VR، Oculus و Google Daydream بارگیری کرد. پروژه ساخت این موزه توسط آبهیجیت پارمار (Abhijit Parmar) از بنیاد «Delivering Change» و با همکاری شرکت های Architales و Moyosa Media آغاز شده و هدف از آن نزدیک کردن کودکان هند به واقعیت مجازی و فضاهای مجازی است. در این رابطه کرمر (Kremer) اظهار داشت که «اگر غول های فناوری در مورد واقعیت مجازی جدی باشند، در نهایت فروش هدست ها، بازار مصرف کننده را تحت فشار قرار می دهد و این بدان معنی است که می توان مخاطبان زیادی را با روش های هدفمند جذب کرد».