نحوه استفاده از پنبه در کاربردهای بهداشتی و درمانی

پنبه دارای ویژگی های خاصی است که آن را به یک ماده مناسب برای صنعت مراقبت های بهداشتی تبدیل کرده است. پنبه یک ماده نرم، جاذب و ضد حساسیت است و به هر سه روش اصلی استرلیزه کردن (یعنی بخار، اکسید اتیلن و اشعه گاما) به خوبی پاسخ می دهد. لذا در این مقاله قصد داریم تا به نقش پنبه در پزشکی و مراقبت های بهداشتی بپردازیم و ببینیم چرا پنبه جزء الیاف مورد علاقه پزشکان و پرستاران است.

کاربرد پنبه در حوزه پزشکی

پنبه معمولاً در یکی از چهار زمینه زیر در حوزه پزشکی مورد استفاده قرار می گیرد:

1. محصولات غیر قابل کشت: محصولاتی پنبه ای هستند که در قسمت خارجی بدن به کار می روند؛ پانسمان ها، باندها، پدها، دستکش ها، ماسک های صورت و روپوش های پزشکی از این نوع به شمار می آیند.
2. محصولات قابل کشت: در رده محصولاتی قرار می گیرند که در قسمت های داخلی بدن استفاده می شوند؛ از آن جمله می توان به تامپون ها اشاره کرد.
3. محصولات خارج از بدن: محصولات پنبه ای هستند که در خارج از بدن در طول عمل های جراحی مورد استفاده قرار می گیرند؛ مثل اسفنج های دبریدمان.
4. محصولات بهداشتی: آن دسته از محصولات پنبه ای محسوب می شوند که برای تمیز نگهداشتن بدن به کار می روند. دستمال های مرطوب بچه گانه، پوشک های بچه، پدهای بهداشتی زنانه و دستمال های مختص ضدعفونی در این دسته قرار می گیرند.

پنبه معمولاً به شکل های مختلف در صنعت مراقبت های بهداشتی مورد استفاده قرار بگیرد؛ برخی اوقات به صورت 100% خالص استفاده می شود و برخی مواقع هم به صورت پارچه ترکیبی یا ترکیب با الیاف دیگر به کار می رود.

پشم پنبه برای کاربردهای پزشکی

پشم پنبه (Cotton Wool) اصطلاحی است که به نرم ترین و کرکی ترین فرم پنبه اشاره دارد؛ برای شناخت بهتر آنها کافی است به توپ های پنبه ای فکر کنید. پشم پنبه به دلیل قابلیت جاذب خود برای تمیز کردن پوست، شستشوی زخم ها یا اعمال کرم ها و لوسیون ها مورد استفاده قرار می گیرد.

کاربردهای رایج پشم پنبه در پزشکی عبارتند از:

• گلوله های پشمی پنبه ای
• رول های پنبه ای
• گوش پاک‌کن‌ها
• پدهای پنبه ای
• گاز استریل
• پانسمان و بانداژ

تاریخچه کاربرد پنبه در پزشکی

قدمت استفاده از پنبه در پزشکی به قرون وسطی برمی‌گردد. نویسندگان آن زمان به استفاده از الیاف خام و عمل آوری نشده پنبه در کاربردهای پزشکی اشاره کرده اند؛ به عنوان مثال با استفاده از پنبه، پدهایی می ساختند و آنها را روی زخم های پانسمان شده قرار می دادند، یا از پنبه برای محافظت از سوختگی ها و تاول های بدن استفاده می کردند، و یا اینکه از آن به عنوان یک «لوله تخلیه» برای باز نگهداشتن لبه های زخم ها بهره می بردند. اما چون در آن زمان پنبه تصفیه نمی شد (خالص سازی نمی گردید)، استفاده از آن در چنین مواردی خطرناک بود؛ در حالیکه امروزه محصولات پنبه ای به راحتی استریل شده و در بیمارستان ها مورد استفاده قرار می گیرند.

پزشکان در میانه های قرن نوزدهم، رو به استفاده از پنبه «کاردینگ شده» آوردند؛ به این صورت که پنبه کاردینگ شده را به شکل تکه پشم های باریک درمی‌آوردند، و از آن در درمان سوختگی ها و سایر بیماری های پوستی استفاده می کردند. این نوع پنبه قبل از استفاده، کاملاً شسته و تمیز می شد؛ از این رو نسبت به نمونه های خام قبلی خود بی خطرتر بود.

با نزدیک شدن به پایان قرن هجدهم، پزشکان بیشتری از پنبه سفید شده برای درمان بیماران خود استفاده می کردند. در واقع سفید شدن همان راهکار فوق العاده ایمنی است که منجر به خلق پنبه خالص و سفیدی که امروزه می شناسیم، می شود.

الیاف منتخب برای مراقبت های بهداشتی و پزشکی

پنبه از زمانیکه برای اولین بار در عرصه پزشکی مورد استفاده قرار گرفت، تا امروز مسیری طولانی را طی کرده است. پنبه امروزه همه جا در کلینیک ها و بیمارستان های مدرن مورد استفاده قرار می گیرد و در بین بی خطرترین الیاف جهان قرار دارد. ثابت شده که پنبه در هر دو فرم جاذب و غیرجاذب، جزء یکی از ابزارهای موثر برای درمان و محافظت از سلامت بیماران است. بهتر است پنبه مورد استفاده در کاربردهای پزشکی با روش TCF خالص سازی شود.